Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Juffrouw Bella d'Irsy zette zich, legde op de tafel haar zilveren toilettaschje en bekommerde zich verder niet om Pacôme's geestigheid. Men bracht nieuwe Cliquot en de gouden toten snoot weer, alsof ze verkouwen waren, de gladde kelner in zijn doek. De verrassing van den avond was, op klokslag halftwee, de intrede van mijnheer du Bessy en Henriëtte.
Dit is 't oogenblik waarop ik hoop te sterven, om ginder aantekomen met een inofficieel gezicht. Dit is 't oogenblik waarop je vrouw iets weervindt in je gelaat, van wat haar ving toen ze je dien zakdoek behouden liet met een gekroonde E op de punt ... En toen ze nog 't recht niet had, verkouwen te wezen, zei Tine. Ach, plaag me niet! Ik wil maar zeggen dat men 's avends gemütlicher is.
Geen oneerbiediger ding dan de Natuur! 'n Beetje verkouwen, jongeheer? Ja, ja, dat komt van de warmte. 'n Mensch moet zich wèl in-acht nemen by heet weer. Ineens kryg je 't beet, in-ééns! 't Was wel wat ondeugend van Fancy, dat ze de prikkeling in Wouter's keel deed voortduren tot en na de binnenkomst van een der "heeren."
Juffrouw Zipperman kadasterde burgerlyk voort, en was verkouwen. Maar ze had het er voor over, want ze was 'n "schikkelyk mensch." Alleen kon ze niet verdragen dat juffrouw Laps zoo hoog had opgegeven van haar vader "in de granen" en van haar deugd. De oude Laps, beweerde zy, was niet in de granen geweest, maar er onder. Hy had ze namelyk gedragen in 'n zak op z'n hoofd, dat heel anders is dan granen te verkoopen, want wie wat verkoopt, staat alweer wat hooger dan wie wat draagt. Dat had alzoo juffrouw Laps niet moeten zeggen. En wat haar deugd betrof, ieder wist van die historie met den briefbesteller die zulke zware bakkebaarden had. "'t Was niet om 't mensch te skandeliseren, heere neen! 't Was maar dat men 't wist, en dat men er van sprak... d
Ik wist wel dat je er weer een zwarten streep over halen zou, zei Tine verdrietig. Kan ik 't helpen? Ik had ze liever dood zien vallen! Mag zulk een meisje zich profaneeren? Maar, mynheer Havelaar, vroeg Verbrugge, als ze nu eens verkouwen is? Wèl, ze moest niet verkouwen zyn met zulk een neus! Ja, maar ...
Verkouwen? vroeg Sörge met belangstelling. Hij raakte even den schilder bij de mouw en zei met vriendelijke kalmte: Ik dank u. De mededeeling stel ik hoog op prijs. Gij waart waarschijnlijk edelmoedig genoeg om, vóor ge hierkwaamt, uwe ontdekking bij Dissel aan te bieden?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek