Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 september 2025
De burgers moeten zich maar goed houden, ik zal hun verboden liedjes voorneuriën. Wat zijn stille verklikkers? 't Zijn honden! Voor den drommel! Eerbied voor de honden! Maar ik zou liever een haan aan mijn pistool hebben. Ik kom van den boulevard, vrienden, daar wordt het warm, het kookt en ziedt er. 't Is tijd om den pot te schuimen, er komen blaasjes op.
.... Pas toch op: de verklikkers....! .... Dat ik morgen nièt de Bacchides geef.... .... Hè, dominus! .... dominus!! riepen de tweelingen, te leur gesteld. Neen! bulderde de dominus. De Hymne, dat kan niet anders maar de Bacchides weêr geven op die zelfde planken, waar nu nog ligt het bloed van een werkelijken misdadiger.... .... Als die maar een misdadiger w
Hièr zijn er geen! pochte Nilus. Niet te hard op dat zeggen, vriend caupo! Van dit volkje hier valt niets bij den Keizer te klikken.... Misschien zijn zelfs die voorname dames, die zich vermommen als een gladiator en een meid, wel verklikkers.... Ze komen hier al weken lang: het zijn niet meer dan emotie-zoeksters, weet je. O, emotie-zoeksters, vriend caupo? Is dat modern Romeinsch?
Dit bericht was verre van bevredigend en Willems was er dan ook zeer ontevreden over. Nu eens verdacht hij Roestink van geheime samenspanning met de Snibs die nu zijne cliënten waren geworden, dan weer van onvruchtbare bemoeizucht die zich den schijn gaf veel te zullen doen terwijl zij niets teweegbracht. Hij durfde zijne vrouw zelfs geene deelgenoote maken van dit briefje, uit vreeze door haar gedreven te worden om eene nadere opheldering te vragen aan Roestink zelf, die hij liefst nu vermeed hoe meer hij in 't geheim tegen hem verbitterd was, uit zeker opzien tegen »onmoeite," die intusschen verre was van wezenlijke zucht tot vrede. Hij hoopte wel dat Sanne niet vragen zou als hij zelf zweeg, het was toch immers eene zaak die haar eigenlijk niet schelen kon. Van Zaterdag tot Zondag deze belangrijke vraagstukken met zich zelven overwegend, kwam hij ten laatste tot het besluit om toch maar den raad van Roestink te volgen en aan zijne catechisanten geene vragen te doen die hen òf tot verklikkers òf tot leugenaars zouden maken. Hij verkropte dus zijn leed en zweeg.
Mijnheer Devilliers Duterrage toch, had zijn stille verklikkers onder alle standen, onder de welgekleede heeren, onder eenvoudige kleine burgers, onder handwerkslieden, tot onder de voddenkrabbers incluis. De directeur-generaal van politie. Vaak was een enkele aanklacht van zoo'n laag gezonkene voldoende om iemand in de gevangenis te brengen, of te doen veroordeelen tot den dood.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek