Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 13 juli 2025


Over zijn kleed droeg hij aan een gordel van zwart leder een verbazend groot zwaard met zwarten greep en zwarte scheede, en zijn gezicht was met een zwarten sluier bedekt, door welken een dichte, lange, sneeuwwitte baard heenschemerde. Met deftig afgemeten passen trad hij nader en zette de voeten telkens naar de maat der trommen neer.

Na een poosje, waarin ik met de geleerde vrouw een gesprek had gevoerd, kwam hij terug, zijn gezicht rood en warm van inspanning en zeide op wanhopigen toon: Ik kan de flesch niet schoon krijgen! Probeer het zelf! Gij zijt een uilskuiken! hernam zij. Gij mannen zijt verbazend onhandig. Zij ging met de flesch heen en ik liet haar begaan zonder een woord te spreken.

Alleen reeds de werking van den regen en van het koolzuurhoudende water is verbazend groot. Steenen- en marmeren beelden, eerst eenige eeuwen geleden vervaardigd, zijn daardoor reeds nu bijna onkenbaar geworden. Kerken van graniet verweren aan de zijde, die aan wind en regen is blootgesteld.

Maar, zoo onhartelijk en ondankbaar wilde zij toch niet zijn. "Nu verlang ik er bepaald naar dat je voor goed thuiskomt, kind," zei mevrouw d'Ablong den laatsten keer dat zij Elsje bezocht. "Cécile gaat zoo verbazend veel uit, nu zij eenmaal gepresenteerd is en ik ben zoo bang dat ik haar gauw heelemaal zal verliezen..." "Waarom tante?" viel Elsje haastig in.

En deze lieden vonden het een verbazend groote staathuishoudelijke fout in ons, dat wij het opvolgen van onze wetten alleen door straffen afdwongen en niet door belooningen aanlokkelijk maakten.

Daarna stond zij op, ging bedaard weêr naar bed en sliep vast tien uur lang, zonder éens wakker te worden. Mathilde zeî aan Jozef geen woord van haar ontdekking. Dat zij zoo verbazend stilzwijgend werd, dacht hij dat van haar ziekte kwam. Mathilde beterde nu hoe langer hoe meer.

Zij waren in de kreupelbosschen van een dicht woud verdwaald geraakt, een woud zoo verbazend dicht, dat men er haast niet in zien kon. Met de grootste moeite hadden zij zich door het verwarde net van riet, wijnstokken en dorens een pad gebaand. De groote boomen, die hen overschaduwden, beletten hun zelfs de sterren te zien.

Het begon hem al te berouwen, dat hij maar niet tot den volgenden morgen in Oosterhout gebleven was. Te meer, omdat hij bij iederen voetstap al sterker zijn vermoeidheid voelde. Het liep dan ook verbazend zwaar in het mulle zand. Zou er geen herberg aan den weg zijn? Dan moest hij daar maar overnachten.

Tom schetste een zandlooper, met een gezicht als een volle maan en een lichaam zoo dun als een stroohalm, en wapende de uitgespreide vingers met een verbazend grooten waaier. Het meisje zeide: "'t Is prachtig. Ik wou, dat ik ook kon teekenen." "Het is niet moeielijk," fluisterde Tom. "Ik zal 't je leeren." "O, als je blieft. Wanneer?" "Van middag. Ga je om twaalf uur naar huis om te eten?"

Deze bazars vormen elk op zich zelf kleine wijken, en de ruimte tusschen de rijen winkels is met planken of een steenen gewelf overdekt. Des zomers is het daar dus koel, en des winters tamelijk beschut. De tentoongestelde waren lokken den reiziger niet bijzonder tot koopen uit. Echte oudheden zijn verbazend duur, en munten en dergelijke merkwaardigheden zijn hier natuurlijk altijd valsch.

Woord Van De Dag

1195

Anderen Op Zoek