Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Eindelijk, Goddank, hield hij met drinken op, veegde zijn lippen af met den rug van zijn hand, keek op en zag me aan. Een goedige, dikke lach kwam op zijn heele gezicht, in zijn geknepen oogjes, in het bollen van zijn wangen, in het lang uitrekken van zijn mond. Met een snel gebaar stak hij mij den wijnzak toe, en vroeg: «quiere Usted?"
Laat ons zingen, laat ons zingen. «Olé, olé," schreeuwde Consuela dadelijk klaar; ze begon in de handen te slaan. «Quien sabe cantar el flamengo?" Wie kan er flamengo zingen? «La senorita." De juffrouw. «Don Juan." Mijnheer Jan. «Excusame Usted." Verontschuldig me. «Si, si." «Toca, toca, Frasquetito." Speel, speel, Fransje. Allen riepen tegelijk.
Dispense Usted, Señor, gij zaagt er bij ons vertrek zoo toornig uit, dat ik geene opmerking durfde maken." Aan den oever van de rio staat de pastorie van Gigaquit; juist toen ik er binnen wilde gaan, nadert een Europeaan, even druipnat als ik, van den anderen kant: dat is pater Puntas.
Maar haastig had de jonge man zijn boeltje opgenomen en weggaande riep hij: «tot morgen." «Als het morgen regent, kom ik op de Puerte Real," riep de jonge vrouw. «Goed. Adios." «Vaya Usted con Dios," groette ze terug. Dat uwe Edelheid met God ga. «Zal ik u den weg wijzen?" vroeg de mottige. «Gracias," was het antwoord.
Om hem hadden de kinderen zich neêrgelegd, onbeschroomd in hun naaktheid en voor hem stond de jonge vrouw, de handen slap ineengevouwen, het bovenlijf in de zon. «Usted Castiliano?" begon ze. U Spanjaard? «Neen," zei de schilder, «ik kom uit...." «Frances, Frances," klonk het zacht uit den mond der achter haar staande meisjes.
In een stijve verlegen buiging stond hij voor den schilder met den strooien koker in de hand vooruit; maar goedig keken zijn oogen neêr als van een trouwigen hond, er was een warm lachje welwillend onder zijn vooruitstekende snor, toen hij nogmaals vroeg: «Quiere Usted?" Belieft u?
Mire Usted," vervolgde ze, met de hand over het muurtje heen naar de lucht wijzend, «mire Usted." Boven de koppen der sierra zweefde een klein wit wolkje met de schijnbare grootte van een mansvuist. «We zullen zien," zei de schilder. Hij boog zich naar zijn verfdoos, maar zette die eensklaps weêr op den grond.
«Usted pintor?" vroeg ze verder, en liet er op volgen: «ik ben heel dikwijls geschilderd, met de machine en met kleuren. Mire Usted, asi." U schilder? Kijkt u, zoo. Ze had, sterk overdrijvend de houding aangenomen van een klassiek beeld, den rechtervoet vooruit geplant, het bovenlijf snel teruggetrokken, rustend op de linker doorgezakte heup.
Een geritsel van rokken die glad gestreken worden, een geschuifel van menschen die frutselen aan hunne kleeding, dassen, linten verstrikken, of handschoenen aandoen, suisde rondom, terwijl hier en daar nog een scheldwoord jouwend in de hoogte ging, of een oranjeschil smadelijk geworpen, viel voor de voeten van den espada. «Yo digo Usted!
De andere nam het dingetje en bekeek toen, toegevend aan de behoefte hem plezier te doen, zijn mooien koker: hij zag dat er een hart op geborduurd was van roode zij met een witten pijl doorstoken. «Lo gusta?" vroeg de dentiste dadelijk. Bevalt het u? «Si, si, mucho!" Ja, zeer. «Esta a la disposicion de Usted." Hij is ter uwer beschikking. Maar de vreemdeling wist wel beter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek