Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Een uitstekend voorbeeld van dit proces van letterkundig balsemen wordt ons gegeven door de wijze, waarop de cantar van Bernaldo de Carpio werd ingebed in de betrekkelijk vervelende massa van de Algemeene Kroniek van Spanje, die in 1260 door Koning Alfonso den Wijze werd samengesteld, en waar men dit gedicht zal kunnen vinden in de hoofdstukken VII en XII van het derde deel.
Instrumentalisten of begeleiders waren bekend onder den naam van juglares de péñola, ter onderscheiding van de voordragers of zangers, de juglares de boca. Met het optreden van den juglar werd er afstand gedaan van den Cantar, want hij pleegde hem te veranderen en te besnoeien, langer of korter te maken, naar zijn gevoel voor de behoeften en den smaak zijner toehoorders het hem ingaf.
Menigmaal trachtte hij den Cantar te gieten in den vorm van een volkslied, wat het geheel niet altijd ten goede kwam. Dikwijls was hij niet slechts vergezeld van een instrumentalist, maar door een remendador of gebarenspeler, die zijn verhaal door een stom spel toelichtte.
Laat ons zingen, laat ons zingen. «Olé, olé," schreeuwde Consuela dadelijk klaar; ze begon in de handen te slaan. «Quien sabe cantar el flamengo?" Wie kan er flamengo zingen? «La senorita." De juffrouw. «Don Juan." Mijnheer Jan. «Excusame Usted." Verontschuldig me. «Si, si." «Toca, toca, Frasquetito." Speel, speel, Fransje. Allen riepen tegelijk.
De beroemde Poema del Cid, handelende over de krijgsverrichtingen van een groot Castiliaansch held, is in vorm en geest het type van een Cantar de gesta, en wij mogen op goede gronden aannemen, dat vele van de latere romanceros of balladen over helden als Bernaldo de Carpio, Gonzalvo de Cordova en Gayferos, oude cantares zijn, omgewerkt en vervormd door den tijd.
Maar verreweg de meest volledige en eigenaardigste van de Cantares de gesta is de beroemde Poema del Cid, die nog steeds zoo genoemd wordt, ondanks alles wat wij van den oorspronkelijken vorm weten. Dat het een Cantar is, moet iedereen duidelijk zijn, die eenigszins bekend is met de Fransche Chansons de gestes.
Maar de oude wijnkooper verontschuldigde zich, stribbelde tegen: «No, no, dispénseme Usted, no sé cantar yo," maar 't hielp niets. «Canta, no importa fa nada, canta... Usted como nosotros." Hij kuchte, bedacht zich. 't Scheen dat hij niet te improviseeren wist; hij waagde dus maar een liedje dat hij onthouden had van een café flamengo, een verdacht mopje, een beetje dubbelzinnig.
De dichterkoning verklaart, dat hij zijne geschiedenis van Bernaldo heeft gegrond op »Oude balladen« en in den geest, zoowel als den vorm van zijn verhaal van den legendarischen held kunnen wij den invloed van den cantar duidelijk waarnemen.
Dit wordt niet gestaafd, zooals sommige autoriteiten meenen, door een gedeelte van een populair gedicht, bij de Baskiërs bekend als Altobiskarko Cantar, of Lied van Altobiskar, dat stilzwijgend erkent, dat de nederlaag van de achterhoede van Karel den Groote niet te danken was aan de Saracenen, maar aan de Baskiërs, die gebelgd waren over de doortocht van het Frankische leger door hunne bergpassen.
De gedeelten over den Cid in het tweede exemplaar van de Crónica zijn ook overgenomen uit een anderen Cantar van den vereerden held, bekend als de Crónica Rimáda, of Cantar de Rodrigo, dat waarschijnlijk het werk was van een juglar uit Palencia, en blijkbaar een mengelmoes van verschillende verloren Cantares over den Cid, zoowel als van andere Spaansche volksoverleveringen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek