Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 6 juli 2025


"Moge de duivel met mij wegvliegen, en mij in Ifrin laten met de zielen van Odin en Thor!" riep Cedric ongeduldig, en hij zou waarschijnlijk zoo voortgegaan zijn, zonder in het minst aan zijn heiligen stand te denken, als niet het gesprek afgebroken was geweest door de heesche stem van Urfried, de oude vrouw van den toren.

Ook nog eene buitenlandsche," zei zij, de kleeding en den tulband van Rebekka opmerkend. "Uit welk land zijt gij? Een Saraceensche? of een Egyptische? Waarom antwoordt gij niet? Gij kunt weenen; kunt gij dan ook niet spreken?" "Wees niet boos, moeder!" smeekte Rebekka. "Gij behoeft geen woord meer te zeggen," hernam Urfried: "men kent den vos aan zijn staart, en een Jodin aan hare spraak."

Hier, kameraden, zijn twee armbogen, met pijlen er bij voort, naar het buitenwerk, en ieder schot van u treffe den schedel van een Sakser!" De mannen, die, gelijk de meesten van huns gelijken, het gevaar beminden, en de werkeloosheid verfoeiden, gingen blijmoedig naar de gevaarlijke plaats waarheen men hen gezonden had, en dus werd de zorg voor Ivanhoe aan Urfried, of Ulrica, opgedrongen.

Hare dringende gebeden hadden Urfried overgehaald haar te vergunnen, den toren te verlaten, en Urfried had haar gebruikt om den gewonden Ivanhoe op te passen, wien zij nu van ganscher harte haar dienst bewees.

"Heer Tempelier, gij kunt even goed schrijven als lezen, en zoo wij slechts de schrijf-materialen kunnen vinden van mijn Kapelaan, die een jaar geleden gedurende de feestgelagen in de Kerstdagen gestorven is " "Met uw verlof," zei de schildknaap, die nog altijd gereed stond, "ik geloof, dat de oude Urfried die ergens bewaard heeft, ter liefde van den biechtvader.

"Zoudt gij inderdaad deze gerechtigheid aan Torquils naam hebben laten wedervaren?" zei Ulrica; want wij behoeven nu haar aangenomen naam van Urfried niet meer te gebruiken; "dan zijt gij inderdaad de oprechte Sakser, voor wien men u houdt; want zelfs binnen deze vervloekte muren, waar, zooals ge terecht zegt, de misdaad achter een ondoordringbaren sluier verborgen is, zelfs hier heeft de naam van Cedric weêrgalmd, en ik, hoe ellendig en verlaagd, heb mij verheugd in de gedachte, dat er nog één wreker van ons ongelukkig volk leefde.

Rebekka deed die poging, volgens Ivanhoe's wensch, om Cedric te halen, die, zooals wij reeds gezien hebben door de tusschenkomst van Urfried werd teleurgesteld, die ook op den loer gestaan had, om den gewaanden monnik te spreken. Rebekka keerde terug, om Ivanhoe den ongelukkigen afloop van hare boodschap te melden.

"Ach," bromde de oude, "zoo worden mijne diensten beloond! Ik heb den dag beleefd, dat alleen mijn woord den besten krijgsman onder u uit den zadel en den dienst zou geworpen hebben; en nu moet ik op en weg, op bevel van een stalknecht, zooals gij!" "Goede vrouw Urfried," zei de andere, "houd u niet met redeneeren op, maar sta op en pak u weg. Aan des meesters bevelen moet men vlug gehoorzamen.

"Wacht nog een oogenblik," zei Urfried, "de stem, welke gij nu hoort, zal weldra onder de koude aarde verstommen, en ik wilde niet gaarne in het graf nederdalen in den dierlijken toestand, waarin ik geleefd heb. Maar wijn moet mij de kracht geven, om mijn ijselijk verhaal te doen."

Nadat Urfried door geschreeuw en bedreigingen Rebekka naar de kamer terug gedreven had, welke pas door haar verlaten was, geleidde zij Cedric, tegen wil en dank, in een klein vertrek, waarvan zij de deur zorgvuldig achter zich toesloot.

Woord Van De Dag

bakels

Anderen Op Zoek