Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
De liefdezuster richtte haar kalmen, treurigen blik op Fantine en zeide: "Mijnheer de maire is op reis." Fantine richtte zich op en ging gehurkt zitten. Haar oogen glinsterden. Haar smartelijk gelaat schitterde van onbeschrijfelijke blijdschap. "Op reis!" riep zij, "hij is Cosette gaan halen." Toen hief zij haar handen ten hemel en haar geheele houding scheen zich te verheffen.
Toen keerde hij zich om en hief een treurigen blik ten hemel, die zich met sterren vulde. De avond had die helderheid, welke over de smarten van den mensch een soort van weemoedige en eeuwige vreugd uitbreidt. De nacht beloofde even dor te zijn als de dag was geweest. Overal sterren! dacht de grijsaard; niet het kleinste wolkje! geen droppel water!
Het denkbeeld in onze gewaagde onderneming niet te slagen was de minste mijner zorgen, maar de gedachte ons plan ontdekt te zien vóór wij den Nautilus verlaten hadden, en gebracht te worden voor den toornigen, of, wat nog erger was, den door onze vlucht treurigen kapitein, dat deed mijn hart hevig kloppen.
»Ik denk, dat je niet eens weet wat een jatter is?« hernam de Vos op treurigen toon. »Ik geloof, dat ik 't wel weet,« antwoordde Oliver, opziende. »Het is een d...., dat ben jij, niet?« vroeg Oliver, zichzelf in de rede vallend.
"Wat is er, moeder!" "Ach Marianne, je ziet er zoo vreemd uit. Ik word er bang van." Marianne zag haar lang aan. Zij was een kleine, uitgedroogde vrouw, met grijs haar en gerimpeld. En ze was pas vijftig jaar. Ze had lief als een hond, trots schoppen en slagen. Ze was meestal opgewekt en maakte toch zulk een treurigen indruk.
Ik bleef in mijn kamer, omdat ik den kapitein wilde ontwijken, die in mijn oog en op mijn gelaat de ontroering niet mocht lezen, die zich van mij had meester gemaakt. Ik bracht dus een treurigen dag door, geslingerd tusschen de begeerte om mijne vrijheid terug te krijgen, en het leedwezen dezen wonderbaarlijken Nautilus te verlaten, zonder mijn onderzeesche studiën voleindigd te hebben.
Het regent maar steeds door; en onder dien grauwen hemel, maakt Tudela, in de modder verzonken, den treurigen indruk van een dorp, dat in puin vergaat nog eer het voltooid is. De inwoners schijnen met verdooving geslagen; de kinderen zelfs, in de hoeken neergehurkt, met houten sabeltjes spelende, zijn somber en zwijgend bij hun spel.
Acht dagen lang heeft het lieve kind naar mij gezocht, tot ze gisteravond juist op een oogenblik, dat ik aan haar dacht, bij mij is komen binnenvallen. Wij hebben een treurigen nacht gehad ..... het was lang dat van vroeger niet, lang niet. Wij zagen er net uit als een slechte copie van een meesterwerk.
Ik schreef een zeer welsprekend stuk, dat Tordesillas zelfs boven de preeken van den aartsbisschop stelde. Ik vleide mij, dat de hertog de Lerme door medelijden zou worden bewogen bij het lezen van het verhaal, dat ik hem deed van den treurigen toestand, waarin ik niet verkeerde en in dat vertrouwen liet ik mijn koerier naar Madrid vertrekken.
Toen ik tot acht uur of half negen of negen uur ik weet het niet precies meer stil in mijn bed had gelegen, telkens schreiend van diep berouw, maar wellicht nog meer uit medelijden met mijn arme zelf in mijn bitter treurigen toestand, kwam mijn Moeder bij mijn bed. Ik nam haar hand en kuste die, zooals een geslagen hond naar zijn meester kruipt en diens hand likt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek