Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Grootmoe had een koperen servetring, gedragen door twee hondjes. "Sien... breng-ie nou nog het olie- en azijnstel en de tafelmatjes?" "Treesje, denk an 't bittertje voor je pa." "Ja, grootmoe, ja, ik vergeet niks." "Wees toch niet zoo snibbig." "Nou ja! Dat gezanik! Elken middag 't zelfde." "Sientje! Sien! Waar blijf je nou?" "Even mevrouw openmaken, jongejuffrouw!" Moe kwam binnen met Marie.
Ontsteld breekt Beppie in hartstochtelijk snikken uit. Het kind is daarna eenige dagen zeer gedeprimeerd gebleven, niettegenstaande vader al het mogelijke deed om zijn misgreep goed te maken. Die grens sluit nimmer de hoogste liefde en vertrouwelijkheid uit. Integendeel. Treesje, goedhartig kindje, heeft een moeielijke karaktereigenschap. Ze is veeleischend.
Ze heeft het beste plaatsje aan tafel, wordt het eerst door Juf 's morgens geholpen, palmt elk jaar den mooisten kalender in, die Vader toegezonden wordt, haar bedje staat vlak voor het raam, het gezelligste plaatsje in de kamer, ze pikt altijd den mooisten boezelaar uit het waschje enz. enz. Treesje is lang niet gelukkig. De volksmond zegt: Doet de een er wat bij, dan doet een ander er wat af.
Den volgenden middag verschijnen ze tegelijk met hun boterhammetje aan tafel. Zus Molly, haar hartediefje, is wat verkouden. Wanneer Treesje 's middags uit school komt, ziet ze haar bed verplaatst. En dat blijft zoo, zegt Moeder gedecideerd. Vader vindt het beter, dat Molly voorloopig aan den zonnekant slaapt. Treesje zou zich wel schamen, daartegen te pruttelen.
Moeder heeft er voor gezorgd, dat er nog maar een boterhammetje in de trommel is. Het gewone tooneeltje volgt. Karel hoeft bij zijn terugkeer niet te deelen. Het is zoo dun. Zoodra Treesje wil gaan huilen, hoort ze: "Ja, kindje, die het eerste komt, het eerst maalt. Moet je verder zorgen, dat je er bij bent." Ze weet niets tegen te werpen.
"Heeft George 'n boodschap voor u gedaan, grootmoe?" "Voor mij? ... Nee, niks voor mij." "Ruik-ie niet zoo'n rare lucht, Sien?" "'t Zal van 't zilver zijn dat we vanmorgen met jenever en krijt gepoetst hebben." "Breng-ie nou de borden, Sien?" Treesje dekte de tafel. Ze dekte voor zeven, elken dag zeven borden op dezelfde plaats.
Zoo worden alle reeds begane fouten handig hersteld en nieuwe met beleid voorkomen. Het kind voelt de strengheid van de opvoedster niet. Dat is voor beiden, de meest prettige wijze van correctie. Treesje uit haar veeleischendheid niet meer, omdat ze geen gelegenheid heeft, ze ingewilligd te krijgen. Zoo heeft ze er langzamerhand routine in gekregen hare bovenmatige verlangens weg te cijferen.
"Kareltje breng je mijn mantel ook mede", hooren we dadelijk. Het zijn kleinigheden, ja! Maar begint het daarmede niet bijna altijd? Heftige verontwaardiging van Treesje, wanneer een van de anderen in een korzelige bui, het eens waagt haar fleemend bevel te negeeren. Dan springt Moeder dadelijk bij en sust: "het zou je toch ook niets gehinderd hebben, je ging toch naar boven."
Een mijner vriendjes moest op vijftienjarigen leeftijd in een andere omgeving geplaatst worden om door een ijzeren, doch liefdevolle hand, geschikt te worden gemaakt voor zijn eigen thuis. Dat had kunnen voorkomen worden. Wanneer we Treesje nauwkeurig waarnemen, is haar veeleischendheid in al haar handelingen merkbaar.
De kinderen zullen met Juf naar een speeltuin gaan. Herbert pakt allerlei dingen in zijn tasch. Treesje vraagt roerend lieftallig, "mijn springtouw en bal mogen er ook wel in, Heppie?" Dan behoeft zij weer niets te dragen. Wanneer de zusjes en broertjes reeds beneden zijn om naar school te gaan, vindt Moeder het toch beter, dat ze jas en mantel aantrekken. Het weer valt niet mee.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek