Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Doe het nu, niet waar, doe het in drie minuten: laat hij je even leggen, en dan gaan we de bouillabaise eten. Dat laatste geeft den doorslag. Wie onder het geëerde publiek wil zich meten met den Lion? blageert Theofile, verwaand en laatdunkend. ... Maar hij heeft André bespeurd. Hij wordt bleek. Ik! roept André. Emotie onder het publiek, dat aanzwelt. Het is in eens propvol.
Is je vrouw weg?? Ja. Ze is er van door, met een jongen kerel. ... Ik ben bijna blij voor hem. En je zoon? Mijn zoon werkt. Hij worstelt in Milaan. Maar hij vergeet zijn vader en eens. Ja, dat weet ik, Theofile, maar ik dacht, dat het bijgelegd was. Je zoon was driftig en je beschouwde hem nog een beetje als een kleine jongen. Ik dacht, dat Jean toch verzoend was met je?
Gij lezer, oordeel met zachtheid den duc: hij is in alle geval oprecht. Zoo, Theofile, zeg ik: ben je terug? Dat doet me pleizier je te zien O God! Wat een blik! Het hoofd heeft zich opgericht, zoo moê, zóo moê, en twee waterige oogen zien mij aan. De Lion drinkt, dat is zeker, en niet alleen punch als Bébert, of anisetjes als André. De Lion is verslaafd aan de "groene fee".
En om den Lion du Littoral ... den ouden leeuw Theofile. ... De zee schuimt met elegante golfjes aan. Het is of de zee, na hare woede van gisteren, weêr elegant wordt, met kanten en parelenschitterende golfjes zoo als het betaamt aan een zee van een dure seizoen-plaats; een mondain zonne-stadje.
Genua, Ventimiglia, Menton, somt de Leeuw triestig op. Heb je veel geworsteld? Hij lacht bitter en zijn waterige oogen ... tranen. O de blik vol tranen van dien ouden man. Wat is er, Theofile? Kom, zeg mij eens wat er is? Ach, meneer, wat zoû er zijn ... Er is het einde, dat is alles. Het einde? ... Het is gedaan. Hoe gedaan? Als ik het van daag niet doe, doe ik het morgen.
Dag meneer, groet hij met kelderstem. Is u ook al in Nice? Ik ga naast hem zitten. Het is niet prettig dat te doen, want het jasje is heel oud en riekt kwalijk. Maar ik bedenk, dat ik het soms in de komedie of in een salon wel eens een half uur uithoû naast een vrouw, die mij wee maakt met musc, en ik blijf stoïcijnsch zitten naast den leeuw Theofile. Theofile, zeg ik. Waar ben je geweest?
Dat is toch niet oud ... Theofile, zeg ik, bijna smeekend. Oud, voor een worstelaar, meneer. Het gaat niet meer. De goeie tijden zijn voorbij. In een wedstrijd beteeken ik niets meer. De directie's willen me zelfs niet meer toelaten. Ik werk wat op mijn tapijtje. Ik hef wat gewichten. Maar het geeft niets meer. Ze kijken en lachen even, en geven een sou en gaan weg. Mijn vrouw ... is weg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek