Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Hij zag het wit der oogen in de bleeke troniën der mannen, die met opgetrokken knieën tegenover hem daar zaten neergehurkt. Het was als eene verlossing toen de kooi stokte; doch daar begon eerst de verschrikking weer opnieuw. Het was de onveranderlijke, onvermurwbare nacht van steenen stilte.
"'t Weer is van avond zacht." "'t Was zoel vandaag; ik vrees dat er storm zal komen. Och, blijf maar thuis lieve pa?" "Nee, ik heb behoefte nog eens de lucht in te gaan; ik wil zien....." het woord stokte Van Barneveld in de keel, en, als wilde hij zich daarover wreken, stootte hij den zwaren rottingstok met kracht op het marmer van de breede gang. "Pa, ik ga mee."
Bij haar laatste doodskramp stokte zijn adem. Onder het avondeten beweerde zijn vader toevallig, dat een knaap op zijn leeftijd moest leeren jagen, en hij ging een oud schrijfboek halen, dat in vragen en antwoorden, de geheele uiteenzetting der jacht bevatte.
Schoon Limburg waar ik ben geboren. Schoon land der vredige oudrenwoon, U blijf ik, waar ik wijl, behooren, Verliefde van uw bloeiend schoon.» De zanger stokte plotseling toen hij genaderd was. Maar de pastoor knikte, met ingenomenheid instemmend: "Dat was een mooi wijsje. Waar heb je dat geleerd, Piet?" "Van den meester in den volkszang, meneer pastoor."
Bij deze ontmoeting kon Kitty zich slechts verwijten, dat haar in het eerste oogenblik, toen zij de haar zoo welbekende trekken voor de eerste maal in burgerkleeding wederzag, de adem stokte en het bloed haar naar het hart drong, zoodat zij voelde, dat een blos haar gelaat bedekte. Maar dat duurde slechts weinige seconden.
Zijn adem stokte van welbehagen, toen het water zich zacht en koel om zijn leden sloot. Hij wilde het ook over den rug hebben, hij ging verder vooruit, voelde, dat het water hem droeg, en begon te zwemmen. Hij zwom om Karr heen, en was geheel thuis in het water. Toen ze weer op het strand stonden, vroeg de hond, of ze nu naar huis zouden gaan? "'t Duurt nog lang eer het morgen is.
Er moest natuurlijk vertaald worden en een der vertalers, een Pool of een Hongaar, hield zelf ook nog een toespraak; hij vertelde, hoe de regeering van zijn land zijn vrouw en hun kindje, om wraak te nemen over zijn vlucht, in een concentratiekamp hadden opgesloten en hoe hij sedert maanden geen enkel bericht van hen ontvangen had.... De tranen liepen hem over de wangen, zijn stem stokte; een groot meegevoel met de smart van dezen eenzame hing door de zaal.
De loyale man, die blijkbaar tegen lasterzucht en verkeerde uitleggingen kampte, moest hier zwijgen. Wat was er dan toch gebeurd? vroeg ik bij mij zelven; maar de stem stokte mij in de keel, toen ik de vraag luide wilde herhalen. Zij werd mij gespaard.
Het gesprek stokte onder de dischgenooten, behalve van de zijde van den in somber zwijgen verzonken dokter, den architect en den rentmeester, nooit en Dolly gevoelde zich zoo opgewekt en was zoozeer in vuur geraakt, dat zij zelfs een kleur had gekregen en bij later nadenken daarover het niet geheel met zich zelf eens was, of zij ook iets dwaas of aanstootelijks kon gezegd hebben.
Nooit was Marcussen minder goed gestemd geweest dan vandaag; maar zijn adem stokte toch bijna, zóó prachtig als ze was; en zijn oogen vlamden een oogenblik, zoodat zelfs Clara, die anders niet gauw bang was, de hare afwenden moest. "Kom hier zitten, Mijnheer Marcussen! 't Is zoo lang geleden..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek