Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
En bij 't weggaan haalde hij, hartelijk aandringend, oom over om hem naar 't station te brengen, zich een beetje schamend later over die huichelarij, want 't was enkel om niet alleen te zijn in den stillen, zwarten buiten-nacht.
Hij krijgt geene vergoeding voor zijne beesten, en mag zich gelukkig rekenen dat hij de herstellingskosten van de locomotief niet moet betalen; want ook deze is ernstig beschadigd en wij moeten anderhalf uur ophouden aan het volgende station, Ballah-Isjem, om de machine weer in orde te brengen. Evenmin als te Molla-Karry, is hier zoet water te vinden.
Nauwelijks heeft men het laatste station bij het bloeiend fabrieksplaatsje Eich verlaten, of men ziet het voormalige "Gibraltar van het noorden", zooals het vroeger als een schier onneembare vesting beschouwde Luxemburg genoemd werd, verrijzen.
De beesten hebben het voorrecht, zeer snel dik te kunnen worden. Toen ze op het station terug waren, legden de honden in het geheel geen verbazing aan den dag; ze waren er dadelijk weer thuis en waren alleen een beetje meer hongerig dan hun kameraden, die er gebleven waren.
De trein gaat weer dalen, en houdt na tallooze wendingen op bij het station Glacier House, waar we dineeren in een mooi hotel, als zwitsersch huisje gebouwd, dat door de compagnie is opgericht op twintig minuten afstands van den grooten gletscher, wiens enorme massa, omgeven door zwarte dennen, spiegelt en glanst in den zonneschijn.
Op den weg-terug liep hij wild te snikken; in één roes was hij weer aan 't station; 't was er druk, de trein stond juist voor; werktuiglijk stapte hij in, angstig, gejaagd, als werd hij vervolgd, vergat zijn valies..., en weg ... weg..., hij voelde zich weggaan..., wegdragen;... de trein stampte, dreunde, donderde over de bruggen; 't was een volle wagon; de menschen praatten, elkaar toeschreeuwend, om dat geraas te overstemmen..., hij zat midden tusschen hen in;... nog een brug, nog huizen aan weerszijden, masten, weer huizen;... toen eindelijk duisternis, velden, weiden in donker; bedaardere dreungang, soms een lang, gillend gefluit....
Altona, eigenlijk stadsgebied van Hamburg, is het eerste station van den Kielerspoorweg, die ons naar den oever van de Belt zou brengen. Binnen twintig minuten kwamen wij op Holsteinschen grond.
"U zoudt ook een heel eind per tram kunnen gaan; het is een lange wandeling," doch Hedwig antwoordde vroolijk dat zij daar niet tegen opzag en geen haast had. Opgewekt, thans weer vol moed voor het nieuwe leven dat haar wachtte, liep zij het station uit.
Met dat geld nu was hij thans naar het station gegaan, en aan een man met een glimmende pet op, vroeg hij of hij voor dat geld wel mee kon rijden naar Trient. De spoorwegbeambte zag het weinigje geld, begon hard te lachen en zei: "Ben je wel dwaas, jongen? Voor geen tienmaal zooveel." Den armen knaap stond het schreien nader dan het lachen.
De mooie bewolkte lucht, die het Tornemeer zoo mooi had beschenen, werd dichter en dichter bewolkt, en verraste ons plotseling op den inhoud van een zijner, dien morgen zoo dikwijls door ons geprezen, wolken. Het was een regen die in stroomen nedergutste en niet van plan was spoedig op te houden. In een half uurtje konden wij Björkliden bereiken, een klein station, waar een bakker woonde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek