Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Het meisje lag zonder gevoel tussen hun voeten; daar zij bij de val eerst uit de zadel raakte, was het lijk van de soldenier op haar gevallen en zo bevond het bloedend lichaam zich boven haar.
Drink, sprak zij, en spreek niet zoo luide. Men zei ook, vervolgde Uilenspiegel, dat hij eens vloekte als een soldenier, toen hij een kouden pauw niet terugvond, dien hij had doen wegzetten voor zijn avondmaal, en dat hij sprak: Ik, de stadhouder Gods, mag wel vloeken om een pauw, wanneer mijn meester grammoedig om eenen appel was! Gij ziet liefste, dat ik den paus ken en weet wie hij is.
Als de soldenier opnieuw gespuwd en in de lucht gekeken had, stak hij de hand uit naar de flesch. Hij vond ze, zette ze aan zijn mond, stak zijn hoofd achteruit, klopte zachtjes op de flesch om er de laatste droppelen uit te halen en lokte er aan als een kind aan de borst zijner moeder.
Wanneer de ridder zich meester van het slagveld zag, en geen vijanden meer ontwaarde, steeg hij van zijn paard, bond het aan een boom en naderde bij de roerloze maagd: zij lag uitgestrekt onder het lijk van de soldenier, en gaf geen teken van leven, de grond was om haar door de voeten der paarden geploegd en tot modder gekneed.
Breydel nam de hanaps met een dankbaar teken uit de hand van de soldenier en sprak terwijl hij dezelve aan zijn lippen bracht: "Dit zij op uw gezondheid en geluk in de krijg!" Nochtans zodra enige druppels van de wijn hem in de mond gerezen waren, plaatste hij de beker met afkeer op de tafel. "Wat duivel, gij schrikt van de edele drank? Dit zijn de Vlamingen niet gewoon," riep Leroux lachende.
Bij den klank hunner stemmen, keerde de soldenier zijn zwaren kop naar hen toe; hij zocht zijne flesch en, die niet vindende, spuwde hij voort in de lucht om in den maneschijn zijn speeksel te zien vallen. De brandewijn zit tot aan zijne tanden, sprak Uilenspiegel, ziet gij, Nele, hoe moeilijk hij spuwt?
Ik heb een onedele hand op de schouder mijns ouden vaders zien vallen. Zij zal erop blijven of ik sterve de dood!" In zijn loop rukte hij de helmbijl met geweld uit de handen van een soldenier . Een akelige gil ontvloog de bijzijnde ridders en allen trokken hun degens; want zij dachten dat het leven der Vorsten in gevaar was. Weldra verging die vrees; want de slag van Robrecht was gegeven.
Met een vervaarlijke uitdrukking van blijdschap, stak zij haar bevende hand tussen haar klederen, en sprak met doffe stem, terwijl zij naar de soldenier liep: "Gij zult mijn kind niet onteren! Haar ziel zal mij zuiver ten Hemel verzeilen... Daar zie booswicht nu hebt gij een lijk ..."
Zij dachten dat hij rust nodig had en het weldra zou opgeven; maar zij bedrogen zich, want hij kwam met losse toom op hen aanvallen, en had zijn slag zo juist berekend, dat het hoofd van de voorste soldenier met de helm uit de baan vloog.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek