Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Eene sloep van een oorlogschip verlostte hem gelukkig uit deeze gevaarlyke en lastige gesteldheid; maar zy, die op het schip waren, namen de kano voor hunne moeite, en zetten den man te Paramaribo aan land.
Het spreekt van zelf dat Ned Land, tot zijn groote spijt, zijn ontvluchtingsplannen moest opgeven; hij kon zich van de sloep niet bedienen, nu deze werd meegesleept met een vaart van ongeveer twaalf meter in de seconde. Onder die omstandigheden den Nautilus te verlaten, zou even gevaarlijk geweest zijn, als om uit een sneltrein in volle vaart te springen.
Men kon in de meening verkeeren dat het eene sloep was, die door de straalbreking buitengewoon vergroot werd, een natuurverschijnsel, dat bij mist op volle zee veelvuldig waargenomen wordt.
Men wierp hun daarenboven twee of drie oude sabels toe, maar men weigerde hun vuurwapenen van welken aard ook. »Waar zijn toch Heywood en Stewart?" zei Bligh, toen hij zich in de sloep bevond. »Hebben die me ook verraden?" Zij hadden hem niet verraden, maar Christian had besloten hen aan boord te houden.
Ze waren niet ver van Majolica en voelden het schip splijten. Aldus geen middel ziende om te ontvluchten en daar ieder aan zich zelf en niet aan anderen dacht, lieten ze een sloep in zee en daar ze zich hierin meer vertrouwden dan op het lekke schip, wierpen de officieren er zich het eerst in.
De zee liep by laag water zeer verre af, en liet de sloep op een zeer harden slyk grond vast zitten. Dewyl het de dag van het laatste kwartier was, en zeer kleine vloeden plaats hadden, bleef de sloep eene geheele week op het drooge zitten; maar by de volgende maan, maakte het begin van deeze zoo geduchte branding de sloep weder vlot.
Hun aantal nam spoedig toe, want de schoten waren vele en juist, en daar het helder starlicht was en wij in onze naaktheid bijzonder in het oog vielen, hadden wij het hard te verantwoorden. »Wegduiken," zeide ik, »is nog geen wegloopen," en zoo sprongen wij op twee man na, die de sloep moesten overbrengen, te water.
Wat zijn makker betrof, deze lag steeds in het achterste gedeelte der sloep uitgestrekt en scheen buiten kennis te zijn. Miss Campbell, aan de grootste opgewondenheid ten prooi, wendde geen oog af van dat vaartuig welks nood zij het eerste aangeduid had op de golven van de kolk, waarheen de Glengarry op haar vurige smeekingen thans stevende.
Men moest noodzakelijk tot een besluit komen, en ziehier waarbij Gilbert zich meende te moeten bepalen: Hij boog zich naar Mars over en fluisterde dien zoo zacht mogelijk in het oor. »Wij kunnen onmogelijk langer hier wachten," zei hij. »Wij zijn beiden met een revolver en een sabel gewapend. In de sloep bevinden zich slechts vier man." »Dat is twee tegen een," grinnikte Mars.
Maar toen begonnen de stemmen elkander weer te praaien. Van den oever hoorde men het langgerekte scheepsgeroep: »Ohoi!" »Ohoi!" werd er van de sloep geantwoord. »Opgepast met den mist!" »Jawel!" »En uitkijken! Dat is de boodschap!" »Jawel!.... Wij gaan ons anker winden en dichter bij den oever halen." »Goed. Maar blijf ook in verbinding met de andere vaartuigen van de afsluitingslinie."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek