United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Geene hand, die hem toegestoken werd, om hem te redden! Sarcany deed geen enkele poging, om hem van die noodlottige plek te sleuren, om hem heen te voeren, alvorens zijn ondergang volkomen was, voor dat zijn hoofd verdwenen was onder de toeijlende golf van het verderf! Het was omstreeks tien uren, toen Silas Toronthal zijn laatsten inzet, zijn laatste maximum waagde.
Wee der takken, als ze 't wegen van den ijzel tillen moeten! In stukken slaat ge, Winter dan de boomen. Hoort ze kermen: ze sleuren elk den anderen zijn telgen, zwaar als steen, te grondewaard; ze stubbelen ze storten, al deureen...! Vervarelijke Winter, laat 't der schoonen u ontfermen! 2 Wagen = bewegen. 3 Vechten.
"Een ellendige verrader!" schreeuwt de Jonker, wiens toorn eenigszins tot bedaren komt, nu hij ziet, dat de toeleg mislukt is. "Grijpt den schurk en sluit hem op!" beveelt hij, en ijlings wordt zijn bevel uitgevoerd. De verwoede dienaars grijpen Peer aan en sleuren hem naar den kerker. Vianen wachtte tevergeefs; de poort bleef gesloten.
Cassatie met eerloosverklaring, gevolgd door sleuren op een horde naar 't schavot om hier te worden onthoofd, was de straf die de krijgsraad over Auersperg uitsprak. Keizer Frans veranderde ze in levenslange gevangenisstraf. Een paar dagen later liet Murat zich op zijn beurt door den sluwen Kutusof verschalken.
Dan volgen herhaaldelijk botsingen, waar echter de bak, noch de veêren van schijnen te lijden. De al te sterke hellingen sleuren de paarden mee, en de glijpartij wordt pas bij een bocht opgehouden door een bons tegen een muur, die, als het riet, wel buigt, maar niet breekt, en de paarden komen eraf met een stoot tegen hun neuzen.
Voortdurend, bij elke inspanning, als ze een vracht moeten sleuren, als ze eens flink moeten roeien, komen de godverrr...s en de sakerrr...s uit hun mond gerold. Ze vloeken gelijk duivels, waarde meester; en, wat de jenever betreft, zoodra ze daar maar kunnen aan geraken drinken ze er op los tot ze vallen.
Door dagen vastens uitgehongerd, verbijsterd door het licht en de kleuren, getergd door de kreten en door den reuk van de menschen in het rond, stuift hij woedend tegen de omschutting op, om zich eene prooi naar beneden te sleuren; doch het metselwerk is te stijl: hij moet brullend afdeinzen. Ziet daar is ook reeds een lichter te grijpen buit hem in het oog gevallen.
Het gaat langs den hun bekenden weg huiswaarts; ze storen zich aan niets, hollen voort, bereiken de Wittevrouwenpoort, sleuren den wagen over de Drentsche keien van het Noordeinde en houden in voor de deuren van den gewenden stal.
Die ongelukkigen loopen er naartoe; want elk nieuw voorval brengt immers eene nieuwe hoop? Reeds klimmen de vlammen boven het dak, het huis stort in.... Ziet, daar loopen ze halfnaakt door het vuur en sleuren, met juichende zegeroepen, den verkoolden romp van een dier uit den brand.
De kiezers zijn stommerikken, oordeelde Snepvangers die zijn luchtkasteelen zag ineenstorten, er is niks mee aan te vangen... en daar heb ik mij voor opgeofferd, mijn tijd, mijn centen en mijn ambitie in gesteld, mij door de goot laten sleuren! ... Ja, wij hebben er ons voor opgeofferd, getuigden ook de vrienden.