Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
En hij is zoo gelukkig door hetgeen hij ziet, dat zij denkt dat hij een kunstenaar moest worden en zij doet zich zelf de gelofte, dat zij hem niet zal vergeten. Zij vraagt hem waar hij thuis behoort. Hij antwoordt: "In Diamante." "Is dat ver weg?" "Vier uur met den postwagen." "En met den trein?" "Er bestaat geen spoorweg naar Diamante, signorina." "Ge moest er een aanleggen."
Toen zij gesproken hadden, begon het te beven om den mond der Engelsche signorina. Zij werd twintig jaar jonger. Dat was hetgeen zij noodig had. Op het feest was ook de ezeldrijver, die de Engelsche dames naar Tre Castagni pleegt te geleiden, en die altijd verliefd op haar was, vóórdat hij van haar scheidde. Nu viel zijn oog op de groote weldoenster.
Maar als men dit aan donna Elisa vroeg, kneep zij den mond dicht alsof zij aan niets anders denken kon dan aan haar borduurwerk. Fra Felice kwam in haar winkel om haar de twee wonderen te verhalen, die het beeld reeds verricht had. "Signorina Tottenham was zeer dom, dat zij het beeld wegschonk, als het zulk een groote wonderdoener is," zei donna Elisa. Datzelfde vonden allen.
En geen van alle had nog ooit een verzadigd Diamante aanschouwd. Geen van hen alle had er vóór dit oogenblik aan gedacht hoezeer het hun eigen schoonheid zou verhoogen, indien men hen kon beschouwen, zonder dat de honger den menschen in de ooren siste en hen op de hielen volgde. Maar let nu op één ding! Hoe merkwaardig en groot deze signorina ook was, schoon was zij niet.
Wat gaven zij haar niet terug voor de spijzen en den wijn, die zij hun schonk! Zij gaven haar en jeugd en vroolijkheid, en de eer om navolgenswaardig te zijn. Ze hielden toespraken tot haar. "Edele signorina, gij die over de wijde zee gekomen zijt, gij die Sicilië bemint" en zoo voort, en zoo voort. En zij toonde, dat zij kon blozen, zij schaamde zich niet langer, dat zij glimlachen kon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek