Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
"Ik had er dadelijk wel vermoeden op," zeide Sidonie, zichzelf in de rede vallend; "ik heb ze den geheelen avond in het oog gehouden, en waarachtig de jonge man is zoo kwaad niet. Kort en goed, zij zijn, zonder een woord te zeggen, weggegaan, en een kraan, die ze vinden kan. Doch hoe het zij; het is eigenlijk te gek om los te loopen, wanneer je bedenkt, dat Musette dol op Marcel is."
Toen deze brief af was, schreef Marcel een tweeden aan madame Sidonie, de vriendin van Musette, waarin hij haar verzocht den ingesloten brief zoo spoedig mogelijk aan het juiste adres te doen toekomen. Vervolgens ging hij naar den concierge, die de twee epistels moest wegbrengen.
Zooals ik reeds de eer gehad heb u te zeggen, ben ik achter slot en grendel gezet door mijn oom, mijnheer Monetti, kachelsmid en rookverdrijver, wiens secretaris ik op dit oogenblik ben." "En toch zult u met mij dineeren," antwoordde Sidonie; "let goed op: ik ga in mijn kamer en zal tegen mijn plafond kloppen.
"Mademoiselle, wilt u mij toestaan u er een paar aan te bieden?" vroeg Rodolphe, terwijl hij een paar lucifers in een papiertje wikkelde en op het balcon liet vallen. "Dank u zeer!" antwoordde Sidonie, terwijl zij haar sigaret aanstak. "Mademoiselle ...." ging Rodolphe voort, "zou ik u in ruil voor den kleinen dienst, dien mijn goede engel mij toegestaan heeft u te bewijzen, u mogen vragen?..."
Zoudt u niet eveneens den geeuwhonger van mijn hart, dat reeds zoo lang gevast heeft, willen stillen?" "Arme jongen!" zuchtte Sidonie. Dit zeggende, klom zij op een stoel en bracht tot aan de lippen van Rodolphe haar hand, die deze met kussen bedekte. "Ach!" riep de jonge man uit; "hoe jammer dat u niet kunt doen als de Heilige Dionysius, die het recht had zijn hoofd in zijn handen te dragen."
Musette was niet alleen, een jong mensch was met haar; een rijtuig wachtte beneden voor de deur; zij stapten er samen in; het rijtuig reed in grooten vaart weg. De partij lansquenet duurde bij madame Sidonie voort. "Waar is Musette toch?" vroeg plotseling een der spelers. "En de kleine Séraphin?" een tweede. Madame Sidonie begon te lachen. "Die zijn er samen stil vandoor gegaan," zeide zij.
"Niet uit roeping," antwoordde hij, "maar vi coactus; ik ben dramatisch auteur, madame." "En ik dramatische artiste," antwoordde Sidonie. Dan liet zij erop volgen: "Wilt u, waarde buurman, mij de eer aandoen bij mij te komen dineeren en verder den avond door te brengen?" "Helaas, mademoiselle, hoewel deze uitnoodiging den hemel voor mij opent, is het mij niet mogelijk haar aan te nemen.
"Maar als ze dol is op Marcel, wat wil ze dan eigenlijk met den kleinen Séraphin, die nog bijna een kind is? Hij heeft nooit een maîtresse gehad," merkte een der aanwezigen op. "Zij wil hem leeren lezen," antwoordde de journalist, die altijd heel "geestig" was, als hij verloren had. "Dat is goed en wel," meende Sidonie. "Waarom gaat ze met Séraphin, als ze van Marcel houdt?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek