Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 november 2025
"De Weduwen," schrijft Pechuel Loesche uit West-Afrika, "bezoeken ook gedurende den broedtijd dikwijls bij paren dorpen en boerenerven.
Treffen wij iemand niet thuis, dan geven wij een kaartje aan een der hoeken omgevouwen, voor de geheele familie één kaartje. Daar in iedere stad en vooral in kleinere plaatsen weer andere wetten en regels gelden voor het brengen van kaartjes bij aankomst en vertrek, moet men zich daarvan eerst op de hoogte stellen. Stuurt men een kaartje om iemand geluk te wenschen, dan schrijft men er op p. f.
"De intelligentste inboorlingen", schrijft een engelsch reiziger, "erkennen de weldaden van ons bestuur; maar de massa wil liever slecht geregeerd worden door haar eigen hoofden dan goed door ons". Het schijnt, dat de fransche invloed dieper doorgewerkt heeft op de te weinig talrijke stammen, door oude verdragen onder ons bestuur gelaten.
Gedurende mijn verblijf in Moskou meen ik dien reeds te hebben verdiend; ik ben over mijzelf tevreden." Tolstoi keerde terug naar Jasnaja Paljana, om daarna in 1851 weer naar Moskou te reizen. In zijn dagboek schrijft hij, dat het doel van die reis drieledig was: het spel, een huwelijk en een sollicitatie naar eene betrekking. Alles mislukte. Hij speelde niet, omdat hij er een' tegenzin in kreeg.
Daarmee wil ik zeggen dat, indien iemand verdient gezond te wezen, het uwe zuster is; en in stede daarvan, staat zij zooveel pijnen uit. Het zou gelukkig zijn, indien de kuur te Moskou haar hielp! Waarom schrijft ge uw' broeder niet om thuis te komen? Wat heeft hij er aan om in den Kaukasus te zitten? Wil hij soms een groot krijgsman worden?
In het postscriptum schrijft hij nog eens: "Zoo Nikolaas nog niet vertrokken is, pak hem dan in zijn kraag en sleep hem over de grenzen. De lucht is hier zoo zacht als gij het in Rusland nergens vindt." Tolstoi maakte zich natuurlijk ook zeer ongerust over de ziekte van zijn' broer.
Hij woonde in een klein inlandsch huisje. Zijn kleeren waren grootendeels verkocht, en als hij honger heeft kaapt hij een kalkoen van den Gouverneur, als diens kudde langs zijn hut werd gedreven. Hij duelleert met wie hem, om den Gouverneur te believen, onhebbelijk bejegenen, en hij schrijft verzen en een comedie.
"Deze fabelachtig vlugge beweging van het schijnbaar zoo logge dier heb ik later nog dikwijls waargenomen," schrijft mij mijn vriend; "steeds bracht zij mij aan 't lachen; ik kan er geen juiste vergelijking voor vinden.
Onder den indruk van de hartstochtelijke vereering van Sietske is in den zomer van 1861 zijn scheppingsdrang plotseling opgevlamd: in enkele weken schrijft hij de Minnebrieven. Evenals in de dagen, dat hij Max Havelaar schiep, geniet hij van zijn eigen schepping. Aan Tine schrijft hij: "Ik heb een stijl die ik zelf niet ken. Je zult zien, muziek en onweer.
Maar de koelie ziet dat zelden, indien ooit, in. Maar al te dikwijls schrijft hij een uitspraak te zijnen gunste inplaats van aan rechtvaardigheidszin aan angst toe en vindt er op zijn best een aansporing in om een volgend maal liever zichzelven recht te verschaffen dan er op te wachten uit de hand van wie het hem toch moeten geven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek