Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
De toppen der hoogste huizen glansden nog in den bloedigen schemer, terwijl het was alsof de vloer langzaam aan lichter en klaarder werd in een smartelijk waas van bleekblauw lila, met het sterven van het licht, met het verdwijnen van de schaduw.
Waarop de jonge Caddles, plotseling inziend dat hij onbeleefd was, hen knus dicht bij elkaar bracht, zoodat ze hun omarmingen, indien ze zin hadden, dadelijk weder konden hervatten, en nadat hij een oogenblik aarzelend boven hen was blijven staan, verdween hij weder in den schemer... "Maar ik voelde toch maar dat ik een héél raar figuur sloeg," deelde de jongen mij in vertrouwen mede.
Na eenige oogenblikken hoorde zij in den schemer den welbekenden stap naderen, en liep hem tegemoet. "Is dat mijn jongen?" "Zoo zeker als dat mijn meisje is," en Laurie trok haar hand in zijn arm, met het genoeglijke gezicht van iemand, wiens hoogste wenschen vervuld zijn. "O, Teddy, je moet eens hooren wat er gebeurd is!" en Jo vertelde al Amy's grieven met zusterlijke warmte.
Een zonderlinge ontroering was over zijn denken gedauwd, en zijn starre afgetobd gelaat werd stiller in een vagen glimlach. Zoo zat hij een langen tijd, turende in een schemer van vrede, waardoor een zacht-goudene morgen gloorde.... Zacharia dacht aan den dood.... O, doet dit alles niet huiveren van ontroering: van schoonheid-genieten en medelijden?
Maar onze erinn'ring krenkt die ééne grief en zeer en moe laat ons die schaam'le dief. Door dezen tuin van lust en schemer staren den nacht wij in En in onze eenheid nochtans eenzaam, sparen wij lach en min en garen ons den weemoed....
Rogier, met een warm gelaat en driftig aan zijn knevel morrelend, gaf bevelen en ging heen. Carolus zag hem met groote stappen zich verwijderen, de witte pluim danste snel in den schemer langs de boomen. Het was zeer stil, bij den verwaaiden rook daarginds in 't kwartier bromden de soldaten in slaperigen deun.
Onbewegelijk was ook de schemer boven het water. Toen klonk er een schrei. 't Kon van een vogel geweest zijn, die in zijn nest werd verschrikt, of van een hulpeloos dier, dat door een vos werd gegrepen. Waarom van een mensch? 't Werd even stil, de stilte, als een levend wezen luistert, of er ergens geluid is. 't Water van den vijver spatte hoog.
Een enkel verheven venstertje liet in haren engen kerker eenen flauwen lichtstraal nederdalen, en men moest zijne oogen aan den twijfelachtigen schemer, die er heerschte, gewend hebben, vooraleer er de voorwerpen duidelijk te kunnen onderscheiden.
De vier zusjes zaten in den schemer te breien, terwijl de Decembersneeuw zachtjes buiten neerviel en het vuur vroolijk knetterde in den haard.
De nacht sloot zich over hen beiden, en een muur was de stilte van het bosch. De tijd gleed langs heen. Hij hoorde het ruischen van den tijd niet, zóó verre was het. Vol medelijden wachtte het licht van den morgen, waarschuwend met een schemer, dat de dag moest komen. De jonge man stond haastig op. Er was niets naast hem. Hij had gedroomd .... Toch, hij hield in zijn hand een bleek-roze roos.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek