Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
In de ontvangkamer hoort men 't leven van borden, lepels en vorken. Maria Clara heeft gezegd dat ze geen eetlust had, en is aan de piano gaan zitten, terwijl de vroolijke Sinang naast haar haar geheimzinnige woorden in 't oor zegt, en Padre Salvi rusteloos op en neer wandelt van 't eene eind van 't vertrek naar 't ander.
"Och, pater, dat heeft niets geen haast," zeide Linares bedremmeld. Doch de pater stapte van 't eene eind van de voorgalerij naar 't andere, en mompelde: "Een vrouw, een vrouw!" Zijn gelaat stond niet meer bedroefd of vroolijk; thans drukte het den grootsten ernst uit, en 't scheen dat hij diep nadacht. Padre Salvi keek uit de verte naar dit heele tooneeltje.
Hij keek even naar Padre Salvi, en verwijderde zich, zenuwachtig plukkende aan de punt van zijn grijzen baard, terwijl de anderen commentaren maakten. "Dat is de vinger Gods!" zei er een, "zelfs de vrouwen haten hem."
Fray Salvi, bleek en bevend, toen hij de gevoelens waarnam die zich op 't gelaat van den jongeman afteekenden, kon niet antwoorden: hij voelde zich als verlamd. "Wat heb je met mijn vader gedaan?" herhaalde de ander met gesmoorde stem. De geestelijke, allengs neergebogen door de hand die op hem drukte, bracht er met moeite uit: "U vergist zich. Ik heb niets met uw vader gedaan!"
Ze wilden allen Padre Dámaso hooren preeken, want deze had een grooten naam in de provincie. Zelfs de alférez, hoe hem ook de les gelezen was door Padre Salvi, kwam mee ter kerke, om een bewijs van zijn goeden wil te geven, en zich zoo mogelijk schadeloos te stellen voor de nare oogenblikken, die de pastoor hem bezorgd had.
Padre Salvi scheen in weerwil van zijn ernstigheid zeer voldaan, want hij genoot de eer, dat twee Augustijner monniken als diaken en sub-diaken optraden.
Padre Salvi volgde, stil en somber als altijd. "U kan altijd op mij staat maken wanneer 't een goed werk betreft," zei de alcalde tot Ibarra. "U heeft mijn steun, en ik zal u alles verschaffen wat u maar noodig heeft, of anders zal ik maken, dat anderen het u verschaffen." Naarmate men naderbij kwam, voelde de jongeman zijn hart popelen.
De kerkklok luidde, en allen stonden op, om te bidden. Padre Salvi dreunde met zwakke en bevende stem het misoffer op, doch daar ieder zijn eigen gedachten had, lette niemand erop. Toen het bidden nauw afgeloopen was, vertoonde zich Ibarra.
Ibarra lieten de woorden en de toespelingen volmaakt koud: hij dacht aan een huisje op den top van een berg, en zag Maria Clara in een tuin. Dat beneden in 't dal de menschen met elkaar harrewarden, wat kon 't hem schelen! Padre Salvi had tweemaal het belletje laten luiden, doch dit was olie op 't vuur: Fray Dámaso was koppig en maakte zijn preek nog langer.
De oude vrouwen echter omringden den pastoor, om met hem over godsdienstige onderwerpen te praten, doch Fray Salvi achtte zeker plaats en gelegenheid niet geschikt, want hij gaf vage antwoorden en zijn sombere, iet of wat verstoorde blikken gingen overal heen, behalve naar zijn toespreeksters. Het spel begon met grooten ernst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek