United States or Guadeloupe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alles gewonnen!" roept Smit met een zegevierenden glimlach Mevrouw De Ruyter toe: "en nu, kanaljes! scheer je de stoep af! Holla hier mannen!"
"Welnu," vroeg hij, "wilt gij mij het laken tegen den geboden prijs afstaan?" De Ruyter volhardde bij zijne weigering. Toen wendde het opperhoofd zich tot zijn gevolg, en riep uit: "Ziet eens, hoe kloek en trouw die Christen voor zijne meesters is. Zijt gij dat allen ook voor mij?"
"De Siciliaansche zee," schreef een geschiedschrijver, "scheen in een vuurbrakenden Etna veranderd, en alles stond in vuur en vlam, met dikken rook vermengd." Onze bondgenooten, de Spanjaarden, hielden zich lafhartig achteraf. Maar de Ruyter vocht met leeuwenmoed, zooals zelfs Fransche ooggetuigen van hem schreven.
Ook De Ruyter zelf sprong in een sloep om de onderneming te besturen, en de Ruwaard, dit ziende en evenmin bevreesd voor de vijandelijke kogels, besloot hem te vergezellen. De "Jacoba" en de Royal Oak", twee schepen elk van tachtig stukken, werden door twee branders vernield; terwijl een andere den "Loyal London" in brand stak. De kapitein van de "Royal Oak" verkoos niet van zijn schip af te gaan.
Hij had zich dus onmogelijk bij De Ruyter kunnen voegen, en meende nu allen lof in te oogsten. Verwonderd stond hij te kijken, toen De Ruyter hem toevoegde: "Komt de heer Luitenant-admiraal eens kijken, of ik nog in leven ben? Inderdaad het heeft aan U niet gelegen; integendeel gij hebt dapper uw best gedaan, om mij met 's lands vloot in handen der Engelschen te leveren."
Later gebeurde dat met zeventien en nog eens met acht en twintig schepen. Telkens was het alleen het schip van de Ruyter, dat behouden bleef. De andere vergingen. Den 25en September 1650 trof hem het ongeluk, dat ook zijne tweede vrouw stierf. Hij besloot toen het zeeleven vaarwel te zeggen en zijne verdere levensdagen aan land door te brengen.
Van Goeree stevende De Ruyter naar de rivier Sierra Leona, alwaar hij de Engelsche koopwaren in beslag nam; van daar naar de Goudkust, waar hij het kasteel Witsen of Tokkary, door de Engelschen aan de W. I. Compagnie ontnomen, heroverde en slechtte; en eindelijk naar St.-George d'Elmina, waar hij de Britsche vesting Kormantijn aantastte en nam.
Van Brakel genoot de eer, de beide veroverde schepen, de "Unity" en de "Royal Charles" naar het Vaderland te voeren. De Ruwaard ontving van de Staten een gouden beker, waarop de onderneming was afgebeeld, benevens een rentebrief van f 30,000, De Ruyter een dergelijken beker en Van Gent f 12,000 en een gouden gedenkpenning.
Maar De Ruyter was aan het hoofd van een smaldeel op zee en had meer dan zijne handen vol tegen den Engelschen Vice-Admiraal George Ayscue, dien hij reeds eenmaal verslagen had! Anders, De Ruyter, ja ... maar wat nu niet kon, dat kon niet, en men moest een ander zoeken. Douwe Aukes dan? Douwe Aukes? Wie was dat?
De dappere Smit daalde dadelijk van de stoep af, en zei: "Heb ik 't verdiend, zoo kunt ge mij zoo behandelen." Men deed hem echter niets, en hij spoedde zich naar het huis van de Ruyter, waar diens vrouw in grooten angst verkeerde. Dadelijk begaf hij zich naar zijn vaandrig Nicolaas Duizendt, om met hem te overleggen, wat er gedaan moest worden.
Woord Van De Dag