Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Kind, bedwing je humeur," suste Pieter zéér voorzichtig: "ik heb honger".... In geen twaalf uur had-ie behoorlijk gegeten. Z'n maag rommelde onkiesch. 't Viel niet mee. Zóo als-ie z'n hand naar 'n vlerk uitstrekte zòng de kip. 'n Zwarte zwerm vliegen, die gesmuld had, stoof omhoog. "Nou dat nog!" , zuchtte de heer Zwaluw, 'n vies gezicht trekkend. De kip was innig veradellijkt, òn-welriekte.
Maar misschien kan ik dat heer nog wel een poets spelen tot zijn straf, waarvan we schik zullen hebben!" Hij rommelde wat in zijn knapzak en dolf er een fleschje phosphor uit op, waarna hij precies deed alsof hij iets op den wand ging schilderen. Andries keek en keek, maar er kwam niets te voorschijn. »Wat haal je toch uit?" vroeg hij daarom verbaasd. »Even geduld, maat!" was het antwoord.
Tegen den zolder hingen aan touwen de stukken waschgoed te drogen; bij het raam rommelde op 'n tafel het vuile gerei van koffieblad met verwaarloosde kopjes. Wat stoelen, verweerd met gescheurde en bijgelapte zittingen, leunden er jammerlijk omheen. In een hoek waggelde een vervuild kastje, waarvan de deuren kierden.
Zijn gepraat dompte, achter zijn armen rommelde hij. Een blond vogeltje als een musch met een oranje neb, speelgoed, lag onder zijn alweêr tastende vingers. "Een woestijnvinkje.... heeft Mustapha van morgen meêgebracht.... Gisteren hadden we toch een aardig dagje, niet waar?" De door zijn vraag dadelijk opgeroepen herinnering vlaagde verfrisschend Johans hoofd binnen.
Oogen keken angstig naar boven, naar de donkere, donkere lucht. Maar ze zouden "Laureolus" zien, "Laureolus", waar ze meê dweepten. Met Lentulus! Met Lentulus! juichten Cecilius en Cecilianus. "Laureolus"!! eischte de cavea, hoewel tusschenspel nog voor het siparium vertoond werd. Het werd eén kreet: "Laureolus"!!! Boven het Theater rommelde het onweêr. Scheen het af te drijven.
Wanneer de wolken zich opstapelden en de donder rommelde, begon hij te krijschen, misschien zich de stortvlagen herinnerend van de bosschen waar hij geboren werd.
Het was omstreeks twee uren in den namiddag, toen de hemel eensklaps bewolkt werd. De wind joeg geweldige zand- en stofwolken op, die ons geheel omhulden; de donder rommelde; bliksemstralen schoten door het donkere zwerk boven de oude hoofdstad van Chaldea; eindelijk begon de regen in dikke, loodrechte stralen neer te vallen. Dit was de eerste bui sedert de maand Maart.
Klapwiekend vloog de zwarte woudraaf uit een naburig berkenbosje en daarna werd alles stil, doodstil. Langzaam, o! zeer langzaam verstreek de tijd. Atto zocht en zocht, klom op een boom, tuurde in de verte ... hij zag enkel boomen en niets dan boomen. Eensklaps werd de lucht duister, de wind stak op, bliksemschichten flikkerden, de donder rommelde.
De troep joelde voorbij, de vuurschijven in het water sloegen tot krinkels tegen een zwarten, loggen schuitromp. Hoort! de deun rommelde nu in een steeg. «We gaan niet dood, we gaan niet dood!" tegen de vuile muren op, tegen de blinde vensters aan. Wèg galmde de bende, maar als de naslepende rookpluim van een trein op het weiland, zoo bleef de deun er nadeunen in zijn ooren.
Heel in de verte hoorden zij een gedempt rollen van onweêr, een fijne koelte voer door de boomen. Hij kuste haar lippen weder en in weelderig zuchten vergaten zij den komenden nachtstorm, die bij tusschenpoozen rommelde met zwaarder geluid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek