Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Weldon weder naar het achterschip, want zij zou het geweld van het stampen niet hebben kunnen weerstaan. De leerling bleef nog een oogenblik op den bak en keerde vervolgens naar het roer bij den ouden Tom terug. Eindelijk zag hij dan nu deze zoo lang weggebleven, zoo vurig begeerde kust! maar nu helaas! met een gevoel van schrik!
Onze toestand was echter met dat al vreeselijk; misschien had men onze verdwijning niet gemerkt, en al was dit het geval, dan kon het fregat toch tegen den wind in niet naar ons toekomen, daar het van zijn roer beroofd was; wij konden dus slechts op de sloepen rekenen.
Spoedig waren wij in het schip en eenige oogenblikken later werd het touw, waaraan de boot gemeerd lag, losgemaakt; de schipper nam zijn plaats weder in aan het roer; de jager zette zich op een der paarden; het schip kraakte even en wij vervolgden weder onzen weg. Hoe heerlijk is dat reizen in eene boot!
Hij kwam net op zijne maag terecht, zoodat de kaerel stond te gieren naar zijn adem. Ik zal hem wel leeren, om onze hanen dood te schieten en op te eten, den lomperd. Ha, kijk, daar komt hij toch waarlijk naar buiten, met zijn roer in de handen. Zou hij toch werkelijk de onbeschaamdheid hebben, om zijn plan ten uitvoer te brengen? Maar dat is meer dan schandelijk!"
"Hij is in een harde leerschool geweest!" "Ongetwijfeld, mevrouw Weldon, maar die lessen zijn voor hem niet verloren gegaan. Hij heeft begrepen dat hij zich zelven moet helpen in deze wereld en hij is op het rechte pad." "Waarvan hij niet zal afwijken." "Zie eens, mevrouw," hernam kapitein Hull, "hoe de jongen daar aan het roer staat, het oog op den fokkehals gevestigd.
Marten had zijn roer weer geladen, en wachtte een gunstig oogenblik af om opnieuw te vuren. De wind gierde door het want, en soms schepte de boot water, maar dat verwekte thans geen vrees meer, integendeel blijdschap, want het scheen hun onmogelijk toe, dat de vijanden zóó snel konden roeien.
De wevers en beenhouwers liepen hen met zegepralend geschreeuw na, doch konden hen met meer achterhalen, dewijl zij op al te goede paarden gezeten waren. Bij de klank der bazuinen en het gerucht van de strijd was de gehele stad in rep en roer geraakt, alles was weldra te been.
De schipper stond zelf aan het roer; en zijn oog, dat onafgebroken op de lucht gevestigd was, scheen met verlangen uit te zien naar de geringste verandering in de streek, die de wind hield, om daarvan terstond een voordeelig gebruik te maken; terwijl de vijf matrozen, die de manschap uitmaakten, aan den voorsteven bijeenzaten in een wel ledige houding maar die slechts één woord verwachtte om in een werkzame te veranderen.
Noch de kapitein aan het roer, noch de stuurman konden met hun verrekijkers een opening ontdekken in het rif, waar de wind ons in rechte lijn heen dreef; een schipbreuk kwam ons dus onvermijdelijk voor.
Zijn neefje was namelijk met een hangend lipje bij het roer gekomen en toen in tranen uitgebarsten. Hij deed hem allerlei vragen, eerst op vleienden toon, daarna kortaf: Of hij zich gestooten had? Of hij geschrikt was? Of hij het koud had? Of hij misselijk was? Of hij mal was? Op alles gaf het kind een onveranderlijk »hu! hu! hu!" tot antwoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek