United States or Central African Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij hielp haar en tikte zachtjes op d'r wangen. ... "Wees nou maar niet bang... We zullen je geen pijn doen"... Professor schoof het hemd naar beneden... "Niet bang zijn kindje"... "Wor ik nou heusch niet gesneje?" "Wel nee, malle meid... Zoo blijf nou rustig liggen... Wil u beginnen te vragen, mijnheer?" Aarzelend, 't zelf nog vreemd vindend, begon de student. "Hoe is je naam?" "Rika Bosch"...
Derhalve had ze tot juffrouw Rika eenvoudig gezegd: "Kind, we gaan morgen naar Loosdrecht." En juffrouw Rika wist dat ze geen keus had. Het huis van mevrouw Karper was een herberg der kerk.
By tha wla prestrum ånd forstum wrdon tha knâpa al tomet mâra gêrt as tha toghatera, ånd fâken thrvch rika jefta thrvch weld fon et pad thêre düged ofhlêid. Nêidam rikdom by thåt vrbrûde ånd vrbasterde slachte fêr bvppa düged ånd êre jelde, sach mån altomet knâpa tham hjara selva mit rûma rika klâtar syradon, hjara aldrum ånd fâmna to skônda ånd hjara kvnna to spot.
Rika schrok rood, vloog naar beneden, zei: 't was om de riebel te krijgen, en ik hoorde haar roepen: "as je teminste je beene goed afveegt, want me portaal en me trappe ben net gedaan." Za 'k dan soms me schoene eerst effe uit doen, mijn lieve oogelust?" 't Is al lang goed, schiet nou maar op met je smoesies."
Juffrouw Rika was ijverig in de weer met het schenken van koffie, die ze met een schaal vol koek door een jonge dienstbode den gasten aanbieden liet. Een paar keurig-gekleede meisjes van acht of negen jaar, blijkbaar uit den hoogeren stand, logeergasten uit Utrecht, stoeiden ongehinderd samen in een hoekje van de groote salon.
Thâ sin tât fallen was, ând hy vppa tham-his sêtel klywed, thâ wild-er êvin god sin ambt bihalda, lik as tha keningar fon-t âsta plêgath. Tha rika nildon thåt navt ne dâja, men nw hlip allet ôra folk to hâpe, ånd tha rika wêron blyde that hja hêl-hûd-is fon thêre acht ofkêmon. Fon to ne hêrade mån nimmar mâra ovir êlika rjucht petârja.
Er ging eenige tijd voorbij en het sloeg tien uur. Rika, de meid, ruimde de ontbijttafel een weinig op en liet een couvert staan voor Etienne, toen er gebeld werd. Mevrouw lette niet op die éene bel tusschen de telkens herhaalde bellen der leveranciers, maar Frédérique scheen het, dat de klepel doffer klonk dan gewoonlijk en zij schrikte. Willem kwam binnen.
"Lust u de appelen niet met schil en al, dominee?" vroeg mevrouw, die het aan 't hart ging haar mooie appelen zoo gekerfd te zien. "Rika is nog jong; bijt jij er zoo maar in, kind; dat doe ik ook. Ik zal de messen maar weer bergen." Ze voegde de daad bij 't woord, voorzoover twee messen betrof.
Na den eten stoeiden Freddy en Etienne met de kinderen, terwijl mevrouw Van Erlevoort zich in haar boudoir ging afzonderen en Otto, naast Mathilde, die borduurde, zijn sigaar rookte. Rika, de meid, nam de tafel af, zeer gehinderd door Nico, en duizend angsten uitstaande voor een blad, waarop zij vuile glazen en borden had geplaatst.
Alomme hwêr er forth hinne tâch, lêrd-i an tha ljuda thåt hja nêne rika ner prestera tolêta moston, thåt hja hjara selva hode moston åjen falxe skôm, ther allerwêikes kvad dvat an tha ljavde. Irtha sêid-er skånkath hjara jêva nêi mêta men hjara hûd klâwat, thåt mån thêrin âch to delvane to êrane ånd to sêjane, sâ mån thêrof skêra wil.
Woord Van De Dag