Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Elsje antwoordde niet veel en Cécile deed niets om haar uit de verlegenheid te helpen en mevrouw van Rensen op de hoogte te brengen omtrent hare betrekking tot mevrouw d'Ablong, zoodat de avond al dadelijk onaangenaam begon voor Elsje en zij zich geweld aan moest doen, kalm te blijven en haar rol bedaard en prompt op te zeggen, 's Ochtends in de leerkamer had hare tante haar dit nog eens voor de zooveelste maal laten doen en haar precies gewezen, hoe ze los en ongedwongen, met een stofdoek in de hand, de kamer door gaan moest en opgewekt en levendig spreken.
Daar vloog opeens de deur open en stormden twee kinderen, een jongen en een meisje, de kamer in. "Mama, mama!" riepen ze tegelijk. "Papa vraagt of u beneden komt, neef Gerard is er en of wij even mochten blijven kijken naar de comedie!" "Sst.... stil, stil!" zei mevrouw van Rensen, half lachend.
Na den eten reden Cécile en Elsje samen naar het huis van Louise of "Loulou" van Rensen, waar de eerste repetitie plaats zou hebben van het tooneelstukje, dat op de partij moest worden vertoond. Cato en Emmy waren al aanwezig, toen de beide nichtjes Louise's kamer binnen kwamen, die zich op een der bovenverdiepingen van het groote huis bevond.
"Zij schijnt nog niet in alle opzichten een jonge dame te zijn," zei mevrouw van Rensen met een spottend glimlachje. "Uw taak is niet gemakkelijk, lieve mevrouw." De arme mevrouw d'Ablong had juist met veel voldoening aan hare aristocratische kennis verteld, dat Elsje haar "dorpsmaniertjes" geheel begon kwijt te raken!
Het besluit was gauw genomen, maar hoe zou ze het ten uitvoer brengen? Dat ging veel gemakkelijker dan ze had durven hopen. Op zekeren ochtend was mevrouw d'Ablong uitgegaan om een arm gezin te bezoeken, Miss Piper lag met hoofdpijn te bed en Cécile was den geheelen dag bij Loulou van Rensen om haar te helpen met het nummeren van voorwerpen voor een bazaar.
Het aardige tweetal, een jongen van 5 en een meisje van 4 jaar, bleef hijgend en met roode wangen naast haar staan. "Gaat maar stil hier zitten," zei hunne moeder fluisterend, "maar dan heel rustig zijn; dan moogt ge wel even blijven kijken." De kinderen gingen naast elkaar op de canapé zitten en mevrouw van Rensen verliet de kamer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek