Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Ravensberg een andere, op deze handelinge passende. De eerste Rector in de Rechten, die hier zyn promotie bequam, was Hugo van Nyeveen; houdende zyn inauguraal dispuit op den 13de van November 1615, onder het Rectoraat van gemelden Professor Ravensberg. In den jaare 1616, den 18de van Maart, is Graaf Willem Lodewyk door de Groningers zeer plechtig ingehaalt.
Enkelen deden niets, maar zaten met de handen in den zak en staarden in de lucht; de een schreef Latijnsche zinnen achter een hoop boeken; een ander had zijn hoofd op zijn arm gelegd en sliep rustig; aan 't venster zat er een naar de vier appels van den rector te kijken, terwijl hij er over fantaseerde hoeveel er wel wezen zouden aan den anderen kant van den boom, dien hij niet zien kon, en ook in hoever het te doen zou zijn over dien muur te klimmen op een avond, dat het donker was.
Houd je me voor den gek? Ja zeker, Mijnheer de Rector, U hebt gelijk, laten we 't kalm opnemen, watte? kalm aan maar, mijn jongen, dan kom je er wel. Dus nu beginnen we met het begin met dingen, die je wel droomen kunt, kalm aan maar, watte? mijn jongen," zijn stem beefde van nijdigheid, "dus amo, amavi nu 't supinum? ama." "... Ama..." herhaalde Marius en liet zijn zakdoek vallen.
Maar hoe dat ook zij Marius viel neer tusschen de tafel en de bank, vóór de leeraar bij hem was. "Viel hij?" vroeg de rector en kwam op Aalbom toe, die over de tafel gebogen stond en neerkeek op Marius. Maar op dat zelfde oogenblik klonk een stem door de klasse, trillend van gemoedsbeweging en afgebroken als door schreien.
't Was werkelijk een eerzuchtige droom van den rector om kleine Marius tot iets groots, iets geleerds te maken, zooiets als Madvig; zelf zou hij dan al tevreden zijn met genoemd te worden als degene, die de eerste schreden van 't kind of den jongeling naar den Parnassus geleid had. Kleine Marius ging meê zonder er veel over te denken waar dit op uit moest loopen.
Noorwegen heeft, daar het een bergland is, mijnen, wat Denemarken niet heeft omdat er geen bergen zijn. Ook heeft een bergland altijd dalen...... Ach ja Marius, dat is zoo waar...... zoo waar, maar meen je nu, dat het noodig is ons dat te vertellen? 't is zoo onrijp... zoo treurig onrijp," hernam de rector bekommerd en liep een poos in gedachten verdiept op en neer.
De rector van het gymnasium onderwees hem nu in het Hebreeuwsch, probeerde hem den bijbel in den grondtekst verstaanbaar te maken; hij bracht den man in verlegenheid door zijn bemoeizuchtige vragen, waaruit duidelijk genoeg bleek, dat hij liever met zijn twijfel pronkte dan dat hij een antwoord vond.
Marius droogde eerst zijn boeken en toen zich zelf af, zoo goed het ging met zijn blauwen rattenzakdoek. Abraham Lövdahl deed den rector na, terwijl hij de opgegeven paragrafen uit de "regels" voor de school voorlas, die op een stuk karton geplakt en met een lichtgroenen rand er om aan den muur hingen.
Nauwelijks had hij den voet op het dek gezet, of de Rector werd in boeien geslagen; hij verbrijzelde zich het hoofd tegen het boord. Intusschen bleek weldra, welk een gevaarlijken stap men gedaan had: de Senaat van San-Marco stelde een gouverneur over Ragusa aan, en dwong de kleine republiek aan al de oorlogen, waarin Venetië gewikkeld werd, deel te nemen.
Op Dinsdag den vierden November, dus tien dagen vóór zijn negenden verjaardag, vertrok hij, vergezeld van zijne moeder en grootmoeder, in een karos naar Leiden, waar hem de Hoogleeraar Joannes Coccejus, dat jaar Rector Magnificus met een deftige redevoering in 't Nederlandsch verwelkomde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek