Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Een scherp mes had ik niet. Vaders pennemes lag beneden in een lade. Als moeder maar eens wegging! Klingeling -klingeling! Ha, tweemaal gescheld! Dat was de melkboer. Ze ging heen en nog was ze niet aan de buitendeur of ik was met vaders pennemes naar boven. Nu aan het snijden. Eerst teekende ik met pootlood een G. Flink maar! Hè, het zweet liep me langs het voorhoofd.
Maar daar kwam niemendal van in. De letters dansten op het papier en toen vader thuis kwam begon mijn hart zoo fel te kloppen, dat ik er raar van werd. Als hij zijn pennemes maar niet noodig had. "Vader," zei moeder, toen ze in de kamer kwam, "ik moet je eens wat zeggen. Kom eens even hier!" Vader stond op en ging met moeder in de gang.
De twee experts twisten, schreeuwen, schelden elkander uit, schrappen het metaal met een pennemes af, en zonderen eindelijk de stukken af, over welker waarde zij het niet eens kunnen worden. Die stukken worden aan den derden scheidsrechter ter hand gesteld, die beide partijen beurtelings in het gelijk stelt en hen eindelijk tot elkander brengt.
Gij waart... doch neen, gij herinnert u reeds méér dan wij bij u in 't geheugen zouden kunnen terugroepen, en terwijl ge in gedachten het kleine litteeken beziet dat ge nog aan uw hand hebt op dien middag met dat pennemes! denkt ge, waar zijn ze toch die dagen der jonkheid...? Hoe schromelijk is alles veranderd! En ik, ben ik nog dezelfde gebleven? "Waar zijn ze toch die dagen?
In de huid van den hals, die wijd en week was als de huid van een kalkoen en met een grijs dons bedekt, dat gemakkelijk verwijderd kon worden, werd toen met een pennemes eene insnijding gemaakt. Er had daarbij slechts weinig verbloeding plaats, die nog gemakkelijk met eene natte spons verwijderd kon worden.
Vader kon met een pennemes mooie letters in hout snijden en voor mijn zusters en mij had hij op onze spaarpotten de eerste letters van onzen voornaam gesneden. Goede raad was duur; wat zou ik doen? Eindelijk besloot ik den winkel in te gaan en zulk een spaarpot te koopen. Zonder te vragen: "Hoeveel kost die spaarpot?" zei ik: "Och, geef mij dien spaarpot eens!"
Met een scherp pennemes opende ik een ader in den schoonen blanken arm en had de voldoening spoedig bloed te zien, kort daarop een krachtiger polsslag te voelen en eindelijk de patiënte hare groote blauwe oogen te zien openen, die mij de grootste bewondering afdwongen.
De arme man schreeuwde verschrikkelijk, en de kolonel en zijn officieren zaten er erg meê in, vooral toen ze mij mijn pennemes zagen uithalen; maar ik hielp hen gauw uit de bangigheid, want terwijl ik weer vriendelijk ging kijken, en dadelijk de koorden doorsneed, waarmee hij gebonden was, zette ik hem zoetjes op den grond, en weg was hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek