Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Evenwel was er onder al deze verschrikkelijke omstandigheden één gelukkige zaak, die ieder aan boord wel op prijs mocht stellen, namelijk dat de wind, hoe stevig hij werd of zou worden, gunstig was en dus de Pelgrim snelle vorderingen naar de Amerikaansche kust scheen te maken.
Daarop riep zij uit: "Zeg mij, edele heeren, hoe ik den oever zal bereiken zonder mijne kleederen te bevuilen op den modderigen waterkant. Ik wil niet, dat een man van ridderlijken stam mij aanraakt alvorens ik de vuurproef heb doorstaan, maar ziet, ginds zit een vrome pelgrim aan den rand van het water, die kan mij veilig aan wal dragen."
Daar Aldobrandino, over al wat den pelgrim behaagde, tevreden was, ging deze dadelijk naar de vier broeders en na met hen genoeg woorden te hebben gewisseld, die met betrekking tot de zaak vereischt werden, wist hij hen ten slotte met onweerlegbare redenen vrij gemakkelijk er toe over te halen de vriendschap van Aldobrandino te herwinnen door hem vergeving te vragen.
"Veel water vloeide er sinds dien naar zee, vele herinneringen aan 't verleden verloren voor mij hunne beteekenis en werden wazige droombeelden, ook de pelgrim Grischa volbracht reeds lang zijn laatsten tocht, maar de indruk dien hij bij mij te weeg bracht, het gevoel dat hij bij mij wakker riep, zal nooit uit mijne herinnering worden gewischt. "O, groote Christen Grischa!
Op den achtergrond moest zich de hooge keten der Andes vertoonen, maar een wolkensluier belette er de toppen van te zien. De Pelgrim liep rechtstreeks en snel op deze kust toe, die zich zienderoog verder uitstrekte. Twee uur later was hij er nog slechts drie mijlen van verwijderd. Dit gedeelte van de kust liep in het noord-oosten uit in een vrij hooge kaap, die een soort van open ree verborg.
"We zullen zien," antwoordde neef Benedictus, die eerder al de zoogdieren der noord- en zuidpoolzeeën zou gegeven hebben voor een zeldzaam insect. "Goed sturen, Bolton, goed sturen!" riep wederom kapitein Hull, "en loop niet tegen het wrak aan. Blijf er op een kabellengte van af. 'k Heb geen lust de zijden van den Pelgrim er aan te wagen met tegen dien romp aan te varen.
De oude zaakgelastigde van den slavenhandelaar Alvez, de losgebroken gevangene van Loanda, stond weder voor hem zooals hij hem altijd gekend had, als iemand namelijk, tot alles in staat. Maar welke plannen Negoro had met de schipbreukelingen van de Pelgrim, wist Harris nog niet; hij vroeg het daarom zijn medeplichtige. "En wat zal je nu met die menschen uitvoeren?" vroeg hij.
Deze pelgrim verhaalde aan Barbanera, eens dat zij samen spijsden, door twee Ridders uit Holland, Reinout en Deodaat van Verona, belast te zijn met het opsporen hunner familie en toonde hem een brief, die daartoe strekken moest.
Het zou ongetwijfeld slechts lijken naar de diepte medegevoerd hebben, indien de onverwachte aankomst van den Pelgrim, zelf door tegenwind en windstilte opgehouden, kapitein Hull niet in de gelegenheid had gesteld een menschlievende daad te verrichten.
Zich nu weder verlicht, en dicht bij een schuilplaats ziende, begon zijn nieuwsgierigheid te ontwaken, en hij vroeg den leidsman, wie en wat hij was? "Een pelgrim, zoo even uit het Heilige Land teruggekeerd!" was het antwoord. "Ge hadt daar liever moeten blijven, om voor het Heilige Graf te strijden!" zei de Tempelier.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek