Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Toen nu de meisjes zagen, dat ze wel spreken moesten, zei de eene: "Ik ben eene koningsdochter en de andere zijn mijne hofdames. Wij wonen op een kasteel, dat ten oosten van de zon en ten noorden van de aarde ligt. Geen mensch kan den weg daarheen vinden." "Zoo," sprak Paul.
Samen kwamen ze binnen. Louis was bijna net zoo lang als zijn broer, en het slanke van z'n figuur kwam in een getailleerde gekleede jas veel meer uit dan bij Paul; die een jongensachtig colbertje droeg.
Wij zullen niet woordelijk vermelden wat Paul verder tot den vader sprak, want wij betwijfelen het zeer, of de boerentheologie, die Paul deed hooren, wel ieder zou stichten, die de vriendelijkheid heeft ons eenvoudig verhaal te volgen.
Geen twee seconden later bevond Paul zich door de voordeur naar binnen gestormd in het vertrek en tegenover den man, dien hij den vorigen avond bij het schijnsel der lantaren niet herkende.
Wat noemde haar zuster het anders dan egoïsme, dat Paul zich niet aan de minste harer wenschen stoorde, dat hij niet het minste deed om haar heur laatste dagen te veraangenamen? Hij schonk haar niet de minste gezelligheid in haar eenzaam huis, dat hij als een hôtel scheen te beschouwen, waar hij at en sliep.
Zij!... Zij!... Hij wou haar noemen bij haar naam, maar kon niet.... 't Werd enkel een gerekte a-klank, dien hij uitbracht ... "Ja, Paul!... ik ben het," hijgde zij, "o! goddank dat je daar eindlijk bent!... ik heb zoo vreeslijk lang gezocht ... zoo vrééselijk lang!..."
Zij haalde enkel haar schouders op, keek zeer ernstig voor zich, ging door met opruimen.... Paul was eerst, de gang door, naar z'n kamer geloopen, een vertrekje achter in het huis, dat door twee ramen uitzicht op den moestuin gaf.
En zelf erkent onze schrijver, dat Saïdjah geen historische persoon is, dat hij die inlandersliefde sterk idealiseerde. Deze idylle berust niet op diep meeleven met den inlander, het is "literatuur": deze aandoenlijke geschiedenis van de verstoorde liefde van twee reine jonge kinderen in de tropen behoort tot de sfeer van Paul et Virginie.
Paul en Frédérique waren gehuwd en woonden te Heibeek, in Zuid-Holland, waar Paul tot burgemeester was aangesteld.
Nu lachen ze, dacht Paul, in zijn toestand van vlug en helder zich rekenschap geven, omdat Louis dat daar zoo aardig zei van dat jaloersch worden, terwijl hij natuurlijk wel weet, dat het dwepen van zijn bruid zoo diep niet, en zijn mooie snor haar boven mijn werk gaat ... en boven alle kunst misschien. Hij voelde intusschen dat de krenking onbewust was geweest en werd er niet boos om.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek