Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Maar de juffrouw riep hem na: "Zeg, mijnheer Holman, waar heb je je valies toch gezet?... Ik zag 't niet in de gang...." En Paul, terugkomend: "O!... ja!... dat's waar ook!... dat ding heb ik in Rotterdam aan 't station laten staan!... Gek genoeg!... 'k Heb er al om geschreven, uit Breda; ... dáár heb ik van nacht gelogeerd, zie je!... Nou!... 't Zal wel terecht komen.... En anders is 't nog niet erg!..."
Het majestueuse klooster en de geheimzinnige stemmen verdwenen in de duisternis. Onophoudelijk vuurde Katina de paarden aan, en een uur na het vertrek kwam Slavowitz in het gezicht, dat sedert de Russische bedreigingen in een sterke vesting was veranderd. "Zal ik de Troitzka Poort doorrijden?" vroeg Katina. Paul knikte toestemmend.
"Nóg wat?" klonk het voor de tweede maal; en Paul, daardoor gewekt, vraagde haastig: "En voader, zit ie óók hier....?" "Da's best mogelijk," klonk het antwoord: "als ik maar aan je neus kan zien wie je vader is?"
Met spoed naar Slavowitz terug! Het was voor Paul geen opwekkend denkbeeld, dat hij, en dat door eigen schuld, bij de Prinses in ongenade was gevallen. Maar hij was, evenals zijn broer, een man die nooit den moed liet zinken, en altijd op zijn goed gesternte rekende dat hem er wel weer zou uitredden.
»O neen," herneemt hij ijverig, »in een Republiek, waar de vrouw van den machtigen Paul Kruger eene Afrikaansche Boerendochter is, daar durf ik het gerust met u te wagen. Bovendien, ik zou met u te Windsor durven verschijnen, aan het hof van koningin Victoria." »Ja durven dat kan waar zijn," meent Lena, »maar dat zou voor u te pijnlijker zijn, indien uw vrouw eene dwaze figuur maakte!"
"Vandaag had ik liever zestig francs in mijn zak!" Eenige dagen later sloeg mademoiselle Mimi, die met den jongen vicomte Paul in een koffiehuis zat, een revue open, waarin de verzen stonden, die Rodolphe voor haar gemaakt had. "Zoo, zoo!" zeide zij eerst lachend, "mijn vriend Rodolphe spreekt kwaad van me in tijdschriften."
Maar je bent al een dame! riep Paul spottend uit. Je bent al geheel en al een dame; denk je, dat ik dat niet zie? Zeg eens, Cateau, hoe lang is het nu toch wel geleden, dat ik je drapeerde, voor het tableau-vivant van de Vijf Zinnen? Herinner je je het nog? Cateau bloosde. O, dat is nu wel, laat eens zien.... wel twee en een half jaar geleden; dat was in mijn jeugd!
En jij, jij hebt nu, zooals je het noemt, de wereld gezien, nietwaar.... en wat heb je nu....? Je hebt twaalf ambachten en dertien ongelukken gehad, en je hebt op het oogenblik het toch ook niet schitterend ver gebracht! riep Paul, een weinig ontstemd over de minachting, waarmede Vincent hem beoordeelde.
Tante Bertha merkte eensklaps op, dat hij haast heelemaal niet at, en maakte daar, met goedige verbazing, drukte over. Het werd een heel relletje, iedereen keek naar hem.... Maar Paul, met uiterlijk volkomen kalmte, hield maar vol dat zij zich inderdaad vergiste....
Op de stoep staand voelde Paul zich bevooroordeeld tegen de bruid en haar familie. Het kan nog meevallen, dacht hij, maar hij geloofde 't niet. Na een paar minuten werd er opengedaan en gingen ze binnen in de ruime vestibule, mat-wit naar alle kanten, flauw verlicht, grijzig van schaduwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek