Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Wanneer hij, op een heuvel staande, somtijds uitzag over het land, werd hij wel eens bevangen door eene vreemde onrust, die zijn hart sneller deed kloppen. Daarginds, aan gene zijde der heuvelen, zoo meende hij, moest God wonen, Die schoon was en goed en Dien hij, Parcival, aanhing met al de liefde en vereering zijner jongelingsdroomen.
Helaas kon ook echter ditmaal het bloed der jonkvrouw de slotvrouwe geen genezing brengen, eerst veel later zou de zuster van Parcival, zij, die door hare onbevlekte reinheid den heiligen Graal mocht aanschouwen, er in slagen de krankheid van haar weg te nemen. Toen zij geheel versterkt en uitgerust waren, verlieten Balin en zijne gezellin het slot om hunnen tocht te vervolgen.
Parcival groeide op tot een slanken, welgebouwden knaap. Hij was geheel vertrouwd met de dieren en planten uit het woud en als kind kende hij geen grooter genoegen, dan te luisteren naar het gezang der vogels en te leeren hunne stemmen te onderscheiden.
Hij richtte zich overeind en zag tot zijne verbazing eene witte gestalte vóór zijn bed neergeknield liggen. Het was Condwiramur, die met het hoofd in de handen lag te snikken, alsof haar hart zou breken. Toen Parcival haar op ontstelden toon vroeg, wat haar deerde, hief zij haar door tranen overstroomd gelaat tot hem omhoog en klaagde hem haar grooten nood.
Alle ridders verhieven zich van hunne rustplaats en bogen eerbiedig het hoofd, ook Parcival moest voor dien fellen schijn de oogen sluiten. Het was hem, of hij eene zachte muziek door de zaal hoorde ruischen en hij voelde eene siddering van ontroering zijn lichaam doortrillen.
In alle vroegte reed Parcival heen; zijne moeder liep hem na en volgde hem met hare oogen tot hij bij eene kromming van den weg uit het gezicht verdween. Toen keerde zij zich om, maar bij het zien harer eenzame woning brak haar het hart. Met een luiden kreet stortte zij voorover en toen hare kamervrouwen toeschoten, vonden zij hare meesteresse levenloos ter aarde liggen.
Nadat Parcival zich ter ruste had begeven, zoo zeide zij, had zij opnieuw eene bespreking gehouden met hare raadslieden. Deze hadden haar ten slotte in overweging gegeven, om het aanzoek van koning Clamides aan te nemen, daar dit de eenige uitweg was om haar volk en hare stad voor een wissen ondergang te behoeden.
Helaas! het zou zijn laatste gevecht zijn, want reeds den eersten dag werd hij door eene vergiftigde speer doodelijk gewond en bezweek korten tijd daarna onder de vreeselijkste pijnen. Van de geboorte van Parcival. Wie schetst de wanhoop van Herzeleide, toen zij het bericht van den dood haars echtgenoots ontving?
Plechtige muziek ruischte door de gewelven en allen ook Parcival bogen het hoofd in diepen eerbied voor wat komen ging. Toen Parcival de oogen weer opsloeg, zag hij den Graal vóór zich, stralend in ongekenden luister; langs den rand stond in vlammende letters zijn naam geschreven. Eene hooge, gesluierde vrouwengestalte droeg den kostbaren schotel en plaatste hem vóór Parcival's troon.
Wat wilt gij alleen uitrichten?" Parcival echter rukte zich los en riep uit: "Laat mij gaan!" daarop sprong hij te paard en reed het donkere bosch in, dat niet donkerder was dan zijne ziel. Toen zwierf Parcival vier lange jaren door het land, in zijn stalen harnas, de lange speer in de hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek