United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Links van het pad bleef hij staan bij een klein vervallen schuurtje, dat tegen de helling van een met dennen en mos begroeiden heuvel gebouwd was. Onze Ridder had zich intusschen in het kreupelhout verborgen, ten einde te zien wat gebeuren zoude.
Niemand of niets kwam hij meer op zijn eenzaam pad tegen dan wolven en beren en nu en dan een wild zwijn, dat, door honger gedreven, hem aanviel en hem met zijne slagtanden dreigde te verscheuren.
Toen 't avond begon te worden en 't licht wegtrok, met zichtbare schokjes: eerst tusschen de boomstammen, toen van 't pad, en eindelijk boven de kruinen, vond ze het vreeselijk daar zoo eenzaam te staan, en rilde ze van angst; vooral toen de wind wat sterker werd.
Wij hebben al geschommeld en gewipt en met de ezelwagen gereden en op een hooiwagen geklommen, en jullie liggen maar te dutten.... Chut! Meer eerbied, hoor, voor den ouderdom! sprak Marie deftig. Ze daalden nu allen het pad, dat zij eerst opgeklommen waren, af, opnieuw vechtende met de twijgen, die hun den doortocht versperden, toen zij achter zich hoorden fluiten.
Maar met die herbergen houden we ons maar weinig op, om des te meer aandacht te wijden aan het heerlijke uitzicht; nog eens de Dolomieten van Primör, verderaf voor het eerst de Rosengarten; en daarachter nog even met flauwe lijnen zichtbaar de Oetztaler Alpen; deze groepen houdt men bij het afdalen voor zich, doch het pad biedt overigens weinig afwisseling aan; het kronkelt van de eene berghelling op de andere, is soms beschaduwd, maar geeft ten laatste niets dan helle zon.
In weerwil de onmenschelijke tooneelen van het schrikbewind, na den val van Koning LODEWIJK XVI, alle mogendheden deden sidderen voor de woede van een bandeloos volk bleven de Staten van Friesland zorgeloos en gerust op het oude pad voortgaan.
Een koude wind, voorbode van de naderende December-maand, blies wat dorre bladeren en stof weg op het smalle pad dat naar 't kerkhof voert. Drie schimmen spraken zacht tot elkaar onder de poort. "Heb je Elias gesproken?" vroeg een stem. "Nee, je weet toch dat hij erg vreemd en voorzichtig doet, maar hij moet een van de onzen zijn: Don Crisóstomo heeft hem 't leven gered."
Ze had nog altijd haar gelaat afgewend, en vouwde nu stil haar handen. Waarom? Dat weet ik niet.... Plotseling stond ze op en luisterde. Vader!... zei ze, vlug het huisje in gaande, waarvan de deur open bleef. De prins wilde haar volgen; maar op het pad dat naar het bosch leidde, zag hij denzelfden ouden man komen, die hem 's morgens den weg had gewezen. Op eenige passen afstand bleef hij staan.
Maar daar hij door het woud pad noch straatweg zag noch een spoor van een paard, scheen het hem daarna veiliger zoowel buiten de macht van hen, die hem hadden gevangen genomen als ook buiten die der anderen, welke hadden aangevallen, te zijn.
Wij doorwaden de rivier Koeripan en vervolgen dan onzen weg stroomopwaarts, langs den rechteroever. Maar weldra worden wij overvallen door een stortbui, waarvan nog het minst onaangename gevolg is dat de hard geworden asch, waarover wij loopen, zeer glibberig wordt. Dat is nog het ergste niet: het pad stuit eensklaps tegen een kreupelbosch, dat ons ondoordringbaar schijnt.
Woord Van De Dag