United States or Burkina Faso ? Vote for the TOP Country of the Week !
St.-Clare, die in zijn hart een poëtisch wellusteling was, glimlachte bij Ophelia's oordeel over zijne woning, en zich naar Tom wendende, die nog met een glans van bewondering op zijn zwart gezicht stond rond te zien, zeide hij: "Wel, Tom, mijn jongen, dat schijnt u te bevallen?" "Ja, meester," antwoordde Tom, "dat lijkt haast het rechte ding te wezen."
"Gij zult daar maagdelijken grond vinden, Nicht, om uwe denkbeelden in te planten gij zult er niet veel vinden die gij behoeft uit te roeien," zeide hij. Ophelia's denkbeelden over de opvoeding waren, evenals al hare andere denkbeelden, zeer bepaald en stellig.
Kortom, Topsy deed het huishouden spoedig begrijpen, dat het raadzaam was haar met vrede te laten, en men liet haar dus met vrede. Topsy was handig in alles wat met handen kon gedaan worden, en leerde alles wat men haar voordeed met verbazende vlugheid. In weinige lessen had zij Ophelia's kamer in orde leeren brengen op eene manier, waarop zelfs deze keurige dame niets kon aanmerken.
Heeft iemand van onze lezeressen ooit hetzelfde gedaan, dan zal zij de mate van Ophelia's zelfverloochening wel kunnen beseffen. Miss Ophelia begon met Topsy op den eersten morgen naar hare kamer mede te nemen, en deftig eene eerste les in de kunst van het bed-opmaken te geven.
Hij dacht aan Miss Ophelia's brief, aan zijne vrienden in Kentucky, en bad God ernstig om hem redding te zenden; en dan zag hij dag aan dag uit, in de flauwe hoop dat hij iemand zien zou die gezonden was om hem los te koopen; en als er niemand kwam, deed hij weder moeite om in zijne ziel de bittere gedachte te smoren dat het ijdel was God te dienen, en dat God hem vergeten had.
Clare niet nalaten in deze vergissingen een ondeugend vermaak te stellen, en somtijds Topsy bij zich te roepen, om haar, in spijt van Ophelia's tegenstribbelen, de aanstootelijkste plaatsen nog eens te laten herhalen. "Hoe denkt gij, dat ik iets met het kind doen kan, als gij zoo wilt voortgaan, Augustine?" zeide zij dan. "Ja, het is te erg, ik zal het niet weer doen.
Ik kan u liefhebben, al ben ik niet gelijk aan dat lieve kleine kind. Ik hoop dat ik toch iets van de liefde van Christus van haar geleerd heb. Ik kan u liefhebben. Dat doe ik al, en ik zal beproeven u te helpen om een goed christelijk meisje te worden." Ophelia's stem zeide meer dan hare woorden, en nog meer zeiden de oprechte, medelijdende tranen, die over hare wangen rolden.
En daarom wou ik haar... deze... die Ophelia heet ze, 't staat er onder nu eens blauw maken. De dame die 'r handen wascht, kan dan weer geel zyn? My wel, zei de moeder. Als je maar zorgt dat er geen vlekken op komen. De ontwikkelde lezer weet dat Lady Macbeth tamelyk bevlekt was, lang voor ze in prent werd gezet. Maar Ophelia's beeld is rein uit Wouters handen gekomen.
"Augustine, gij weet wel dat ik het niet van dien kant heb beschouwd," zeide Ophelia, blijkbaar zachter wordende. "Nu ja, het zou wel wezenlijk een zendelingswerk kunnen zijn." En dit zeggende zag zij het kind aan met een blik, die eenigszins gunstiger was. St. Clare had de rechte snaar geraakt. Ophelia's geweten was altijd terstond wakker.
Zelfs Marie verklaarde dat het wezenlijk vermoeiend was nicht Ophelia altijd zoo druk bezig te zien, en inderdaad was Ophelia's vlijt zoo groot, dat zij wel eenige reden gaf tot zulk een klacht.
Woord Van De Dag