Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
De gassen moeten asch en steentjes of lapilli van zeer hooge temperatuur hebben meegevoerd, en ze moeten een groote hoeveelheid zwavelwaterstof bevat hebben, die door electrische ontladingen plotseling ontvlamd is. Zoo zou men de algemeene en plotselinge ontbranding kunnen verklaren.
Maar ik brand tegen Delphis den laurier, en evenals deze, door het vuur gegrepen, luid kraakt en plotseling is ontvlamd en wij zelfs geen asch van haar zien, zoo moge ook het vleesch van Delphis in de vlam worden verteerd. Draaihals, lok gij dien man naar mijn huis toe! En evenals die bronzen toovertol door de kracht van Aphrodite wordt rondgedreven, zoo moge hij ronddraaien rondom mijn huis!
Ik kan niet herhalen, hoe het genoegen was, Dat mij zoo heeft ontvlamd, Want dag noch nacht vond ik rust, Omdat het gehoor, het gevoel, het gezicht Met ongewone kracht Elk voor zich mij met nieuw vuur ontgloeide, Waar ik geheel in verzeng; En geen ander dan gij kunt mij sterken Of mij de verdwenen moed hergeven.
Ook het keukentje blonk, van blinkende potten en pannen en van een, nog nooit ontvlamd fornuis. Maar al voelde men nog geen leven over al dat geblink ademen, toch scheen die rez-de-chausée een juweeltje. Marie begaf zich naar boven. Emilie zong nog altijd en was niets verbaasd, toen zij Marie zag. Zij was bezig in het kantoor van Georges tallooze souvenirs uit zijn jongelui's-kamer te schikken.
Siddert dan niet voor het graf, o gij zonen van 't zwaard! Laten uw zwaarden den bloedstroom nu zwelgen als wijn! Vergast u aan 't feestmaal der slachting, Bij 't licht van de brandende hallen! Sterk zij uw zwaard, nu u 't bloed nog ontvlamd is; Spaart niets uit deernis, spaart niets uit vrees; Dit is het oogenblik der wrake gegund, Want ook het vuur van den haat zal vergaan Ook mij wacht de dood!
Meer dan gewoonlijk gevoelde Eline een behoefte aan liefde, veel liefde om zich heen. In het geheimste harer ziel was haar bewondering voor Fabrice ontvlamd in een hartstocht, die haar geheele gedachte vulde, en waaraan zij lucht moest geven zonder zich te verraden.
Met den dood van Barine zou Alexas niet gediend zijn, want toen hij haar had wedergezien, was hij opnieuw voor haar ontvlamd, en hij wilde haar eindelijk de zijne noemen. In den kerker, misschien op de pijnbank, zou zij gedwongen worden zijn reddende hand aan te grijpen. Doch dit alles leed geen uitstel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek