Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Margaretha van Parma kon zich bovendien niet ontveinzen, dat de haat tegen den kardinaal zoowel bij den adel als bij het volk eene onrustbarende hoogte bereikt had, ja tot gevaarlijke uitbarstingen aanleiding dreigde te geven. De rederijkers schroomden niet, den machtigen man in hunne kluchtspelen en hekeldichten openlijk te bespotten.
Ik mag u niet ontveinzen dat zelfs uw onverwachte komst, in verband met de gister door my naar Serang gezonden expresse, my doet vreezen dat de schuldige die vroeger niet wilde toegeven aan myn vermaningen, nu vóór den tyd zal wakker worden en trachten, zoo mogelyk, zich tant soit peu te diskulpeeren.
En toch wil ik u het verschrikkelijke van onzen toestand niet ontveinzen. Om Timor te bereiken, moeten we nagenoeg twaalfhonderd mijlen afleggen en zult ge u moeten vergenoegen met een ons beschuit per dag en een kwart pint water! Tegen dien prijs alleen is er nog redding mogelijk en op die voorwaarde dan nog dat ik de meest mogelijke gehoorzaamheid bij u zal ontmoeten.
»Wat zou het baten of ik al tot hen riep: »Vrede! vrede! en geen gevaar!" zoo de innerlijke stem des geestes hen van andere dingen spreekt. Ik acht het beter, het gevaar te erkennen en bijtijds naar de middelen uit te zien om het te ontgaan dan er zelf de oogen voor te sluiten, het te ontveinzen voor anderen, en er ons door te laten overvallen op ongelegen tijd."
Neen, zij was niet ijdel de eenvoudige vrouw, maar toch, ze kon het zich niet ontveinzen dat ze wel iets voornaams gevoelde, toen ze, na verloop van een paar jaren die beide kinderen "alsof zij van éénen tuk" waren, door het gras zag rollen, of in 't zand spartelen, terwijl haar Franske 't jongeheertje maar glad weg "Wimpje" noemde.
Haar nerveuse angst was nu zekerheid geworden, en die zekerheid vervulde haar met een smart, waarover zij zich schaamde en die zij zocht te bestrijden. Mevrouw Wenche kon het zich namelijk niet langer ontveinzen, dat zij weer moeder worden zou. Er waren eenige dagen voorbijgegaan, zonder dat Mevrouw Wenche iets van Mordtmann gemerkt had.
»Ik, kind! ik.... ik heb vooreerst nog niets te vreezen, zou ik meenen; ik heb mij nooit aan onvoorzichtige speculaties gewaagd, ik heb nergens roekeloos mijn vertrouwen geschonken, mijne handelsartikelen zijn van algemeene bruikbaarheid en onmisbaar in oorlog als in vrede; maar toch.... voor u wil ik het niet ontveinzen, in tijden als deze is er voor een koopman altijd gevaar.
De vreeselijke waarheid, die men zich zoolang had gepoogd te ontveinzen, stond dan nu onloochenbaar voor ieders oogen: de kleine schare der schipbreukelingen moest hier, in eene onbekende haven der poolzee, den winter doorbrengen. Wat dit inhad, konden zij zich bezwaarlijk voorstellen, ook al waren de verschrikkingen dezer onherbergzame streek hun sinds lang niet onbekend.
Deze geduchte alleenheerschers moesten metterdaad buigen voor den wil van hunne vasallen; zij waren wel genoodzaakt, de voortdurende geweldenarijen en plundertochten van de oppermachtige datos door de vingers te zien, al konden zij zich ook niet ontveinzen, welke daarvan in het eind de noodlottige gevolgen moesten zijn.
Het treurig lot van den eersten officier werd door ons allen betreurd, ofschoon ik niet ontveinzen kan, dat het mij in dit geval, evenals den vorigen keer toen de dood een paar getuigen van mijn vechtangst had weggenomen, niet erg speet. Toen ik eenmaal wist, dat ik zijne goede meening verbeurd had, was het mij vrij aangenaam, dat ik hem nooit meer ontmoeten zou.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek