Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Toen hij op het neerhof kwam, vroeg de schalk, die hem de poort opende, of hij mher Sneloghe niet met licht zou vergezellen; want het was zoo donker op de straat dat men de huizen niet kon ontwaren. Robrecht weigerde dezen dienst; zijn Steen toch was slechts eenige stappen verwijderd. De schalk sloot dus de poort achter hem en stak de grendels in.
Deze aanzienlijke woning bestond uit verschillige gebouwen, rondom een vierkante neerhof, en uit eenen tuin, waarvan de gekanteelde omheiningsmuur met zijne schietgaten op St-Pieters voorgeborchte uitzag. Zij was van alle zijden omringd met water, en eene ophaalbrug onderbrak des nachts of in tijden van gevaar hare gemeenschap met de stad.
Ik zeide tot onze jonkvrouw, die mij al te ruw toesprak, dat ik mensch en Christen was evenals zij. Weet gij welk antwoord zij mij gaf?" "Geen minzaam antwoord, dit is begrijpelijk." "Zij deed mij door de schalken op den Neerhof zoo wreedelijk met roeden geeselen, dat het bloed mij van de schouders liep." "Wee, wee, moest mij zulken hoon geschieden", kreet Brigitta
Zij richtte zich hierop tot den grooten Steen aan de overzijde der straat en vroeg eenen dienaar, die in de halfgeopende poort stond, of jonkver Witta Sneloghe te huis was. Met een bevestigend antwoord leidde de huisknecht haar over den Neerhof.
"Ik dwaalde van mijne baan", antwoordde de andere. "Om de Markt te ontwijken, sloeg ik het Palmstraatje in. Daar hoorde ik stappen van menschen. Eene wacht misschien. Ik heb eenen langen omweg gedaan. Nu, geenen tijd meer verloren! Leid mij tot de vrienden." Zij traden schuins door den neerhof en gingen in eene kamer, waar eene kleine lamp brandde.
Terwijl zij nog bezig waren, hoorden zij op het neerhof geronk van doedelzakken, en 't getril van een schelle hobo. Een ieder sprong juichend op en liep naar buiten. Het waren vier Bohemers, drie pijpend elk op een doedelblaas en de vierde met een hobo. De mannen speelden zonder iets te zeggen, onverschillig voort.
Te midden van den neerhof lagen drie zeer hooge ladders nevens eenen zwaren eiken balk, aan welks einde een ijzeren ramshoofd met dikke banden was vastgesmeed. Een weinig verder had men vele in olie gedoopte kempbundels en toortsen van pijnharst in eenen hoop te zamen gelegd, en daarnevens houwelen, hamers, haken en koorden.
"Vliegt de Blauwvoet?" vroeg eene stem van binnen. "Storm op zee!" antwoordde Burchard. "Doe open, Alijn, ik ben het." De poort draaide krijschend op hare hengels en al de Kerels traden binnen den ringmuur op den wijden neerhof. Hier werden een paar toortsen ontstoken en alles tot den aanval tegen den burcht van Straten in gereedheid gebracht.
Burchard verdeelde zijne mannen in kleine benden en schikte ze op den neerhof in eene soort van stoet.
"Zal ik haar den voet afhakken?" vroeg een Kerel, zijn zwaard tot slaan gereedhoudende. "Neen, neen, eene vrouw ... Ik ben voldaan, het is genoeg ", antwoordde hij. "Men drage nu de lijken te zamen in den burcht en steke het vuur aan al de gebouwen en op honderd plaatsen te gelijk!" Hij stapte uit den burcht op den neerhof en bleef daar staan, met de armen overeen gevouwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek