Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
"Hoe gaat 't je?" zeide de een. "Hoe gaat 't jou?" antwoordde de ander. "Dus," zeide de eerste, "de oude Schraap heeft dan toch eindelijk gekregen wat hem toekomt, he?" "Nou, weer voor Kerstmis, he? Rij je schaats?" "Nee, nee, hoor, ik heb wel andere dingen om aan te denken. Adieu!" Geen woord verder. Dat was hun geheele ontmoeting en hun geheele gesprek.
"Maar Eva, je vergist je; dat garnituur kwam niet van mij." "Watbliefje.... niet van....?" "Nee nee kind, da's een abuis." "Abuis! August wát zeg je? Zou 't bij abuis.... op bezien....?" Helmond zag Eva bleek worden. "Nee, zóó meen ik het niet. 't Zal je zeker wel door iemand gegeven zijn, tenminste als het je werd gezonden. Is dat het papier waarin het gezeten heeft?
Ik ben niet als die anderen allemaal, barstte zij uit. En als je 'n gentleman was, dan zou je er niet op letten, dat ik in 'n onbewaakt oogenblik me heb verraden. Nee, daar zou je niet op letten. 't Is leelijk van je, leelijk, te zeggen, dat je daardoor "moed" hebt gekregen, ik vind 't geen moed, ik vind 't lafheid, laagheid! Clara, je vergist je. Zie me 's aan, kind?
"'t Is echt weer om te wandelen... Doet u dat wel 's?" "Nee; dank u voor 't cahier... Dag meneer Hoefman." "Ach, ga nu nog niet weg..." en hij liep haar na in 't kamertje. "Ik wilde u wat vragen... toe, u moest 't maar doen. Bijna alle meisjes van college zijn naar 't "Witte Huis". 't Is zulk eenig weer, en 't zal er zoo prettig zijn. Gaat u ook mee!"
Zij liep verschillende kamers door; alle waren groot, rijk en mooi, maar toch niet gezellig. "'Nee, dacht zij, terwijl zij van de eene naar de andere ging, 'deze moet ik niet hebben, deze moet ik niet hebben." Op dat oogenblik hield de afgezant z'n hand voor Maroessia's mond. "Wacht even!" zei hij zachtjes. "Hebt u iets gehoord?" vroeg het kind.
»En ik u ook, mijnheer,« antwoordde juffrouw Mann met veel glimlachjes, »en ik hoop, dat u 't goed maakt, mijnheer.« »Zoo-zoo, juffrouw Mann,« antwoordde de bode. »Het leven van een gemeenteambtenaar is geen bed van rozen, juffrouw Mann.« »Nee, dat is het zeker niet, mijnheer Bumble,« stemde de dame toe.
"Komt er geen familie van je?" "Niemand weet 't, goddank." "Zou Bruno je afhalen?" vroeg Frieda, trachtend hem af te leiden. "Wat krijgt hij, als je er bént?" Een begon zachtjes te fluiten, ze stonden allemaal naar Eduard en naar elkaar te kijken, en niemand wist meer, wat hij zeggen moest. "'t Is half." "Nee, 't heeft nog niet geslagen." "Je bent altijd voor." "Ga 's luisteren aan de deur."
Zij kan niet jong en vroolijk meer zijn.... En dat heb 'k toch óok noodig; daar zou 'k m'n heele leven toch niet buiten kunnen. Gelukkig, dat Eleonore wijzer was dan ik.... Hoe dan?.... Wel, omdat ze me, goddank, heeft afgewezen.... O! heb je haar.... Ja.... Stelt je dat teleur, lieveling? Nee.... ik.... Ik geloof wel 'n beetje? Maar wees er niet bedroefd om, hoor?
Wil hij eeuwig heerschen over mijn man? Nee dat lees ik niet; die schrale hanepooten doen me aan de magere jaren denken. Nee ik wil, ik wil het niet lezen." "Als ik het je verzoek Eva?" Eva, na zichtbaren strijd, zegt eensklaps met verheffing van stem terwijl ze stampt met den voet: "Nee nee zeg ik je: dat mensch is de duivel, die zich tusschen ons stelt.
Immers dat reisje, ze denkt er niet aan; nee, ze vindt het nu al heel prettig dat men Woensdag het feest op De Poel zal bijwonen. En dan, ja.... Helmond moet dat nu maar goedvinden.... een grandiose partij op haar jaardag moeten ze geven, een afdoener ineens.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek