Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 17 juli 2025


Evenals zij haar eerste gemaal, koning Lodewijk van Frankrijk verlaten had »een monnik, maar geen vorst" zeide zij van hem werd de verhouding tussen koning Hendrik en haar ook al heel spoedig slecht.

Wat het echter ware, kon noch de Jonkvrouw, noch de monnik ontdekken, daar de toevloed der omstanders gedurig aangroeide en zulks verhinderde.

De monnik ging naar hem toe. "Ik bezweer u bij onzen Heer, Jezus Christus," zoo zeide hij, "dat gij hier zegt, wie gij zijt." De man sloeg zijne oogen neer, wrong zijne handen, en hij antwoordde: "Ik moet de waarheid zeggen, tegen mijnen wil, ik ben geen mensch, maar ik ben de duivel. De gedaante van een mensch heb ik aangenomen.

En met geestdrift worden die woorden door het volk herhaald. "Weg met Aloud! Den dood aan Van Borselen!" Die kreet gaat van mond tot mond, al klinkt hij ook nog niet uit volle borst, en gaat over in een dreigend gegons, dat zich over het geheele marktplein verbreidt. Daar heft de monnik de hand op en wijst naar de opgerichte galgen.

Het fluiten der pijlen en spiesen van beide zijden werd alleen afgebroken door het geschreeuw, dat ontstond, als een van beide partijen een aanmerkelijk voordeel behaalde, of nadeel leed. "En ik moet hier liggen als een zieke monnik," riep Ivanhoe uit, "terwijl andere handen het spel uitspelen, dat mij de vrijheid of den dood moet geven!

Slechts met Paschen verscheen een Karmelieter monnik uit Moessoel of Bagdad, om zooveel mogelijk voor de geestelijke belangen der gemeente te zorgen. Gelukkig is dit thans veranderd en mag zij zich verheugen in het bezit van een eigen herder. Na afloop van de mis noodigen de hoofden der christelijke kolonie ons uit, met hen naar de woning van den priester mede te gaan.

Maar de monnik, die vreesde, dat hij misschien den koning weder beleedigen zou door het gesprek te lang op een schertsenden toon voort te zetten, een misslag, waarvoor zij, die met Vorsten omgaan, zich bijzonder wachten moeten, maakte eene diepe buiging en trad terug. Tegelijkertijd verschenen er nog twee nieuwe aankomelingen op het tooneel.

Op een avond, toen het christelijk gehoor talrijk was en vol geestdrift, kwam de monnik, die door zijn eigen woorden buiten zichzelven was geraakt, van den preekstoel naar beneden, greep een kruis, sleepte zijn geheele schare mee, die aangroeide bij het trekken door de stad, trad met geweld in de synagoge binnen, dreef de rabbijnen eruit, en wijdde het gebouw voor den christelijken eeredienst onder het aanroepen van Santa Maria la Blanca, ter herinnering aan een wonder, dat in Rome was voorgevallen in 152 onder het pontificaat van den H. Liberius.

Toen vreesde hij niet meer; hij nam den brigadier terzijde en vertelde, dat hij eigenlijk geen monnik was, maar de pij slechts droeg om de vijanden des keizers te bespieden en toen werd Carolus zeer vriendelijk jegens hem.

Ik twijfelde er niet aan, of markies de Marialva was die bedoelde heer en bijgevolg scheen mij niets meer mogelijk dan de vervulling van zijn uitspraak. Maar zelfs al had ik niet de minste waarschijnlijkheid kunnen ontdekken, zou ik toch den monnik volkomen geloofd hebben, zóó'n grooten indruk had hij met zijn elixer op mij gemaakt.

Woord Van De Dag

1195

Anderen Op Zoek