Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 september 2025
»Dat behoeft ook niet!" merkt de »oude" heer glimlachend op. »Men kan eene fatsoenlijke dame niet uithooren. Treurige familieomstandigheden, dat is genoeg! We zullen er later wel meer van vernemen!" Mr. André de Witt hield den »ouden" heer scherp in 't oog en sprak »Hoe noemt die dame zich?" »Mevrouw De Huibert!" André schudt het hoofd. »Een onbekende naam!
Maar wees nu toch stil, dat niemand het merkt; er is nu niets meer aan te veranderen; wij zullen er zult van koken.« Toen nam de moeder den kleinen jongen en hakte hem in stukken, deed hem in de pan en kookte er zult van. Marleentje stond er bij, en schreide en schreide, en haar tranen vielen in de pan; er was toen geen zout noodig.
Dadelijk vestigt hij, als gewoonlijk, zijn vragenden blik op haar, en ditmaal behoeft zij hem niet vol bekommering te antwoorden. "O pa, hij slaapt NOG." Die weinige woorden zijn als een juichtoon. "En de dokter is geweest, en verbeeldt je, hij zei: "Uitstekend!" " Uitstekend!" herhaalt hij overgelukkig. Nu hij haar blik ontmoet, merkt hij hare beschreide oogen op. "Wat, heb je gehuild?"
Bij de lichten in de vestibule merkt Guy op, dat de vrouwelijke bedienden jonge meisjes zijn met lenige figuurtjes en een bleeke, olijfkleurige tint, zeker Moorsche slavinnen, welke toentertijd in Spanje veel gehouden werden.
"En om een togtje op het water te voelen," antwoordde deze; "want hier merkt men geen zuchtje, of het moest van Holstaff wezen, die vast weêr aan de laatste oogenblikken der kippen denkt, welke wij dezen middag zullen consumeren." "Ik wil ook wel bekennen, dat ik het rijkelijk warm heb," zeide Pols. "Wij staan hier dan ook lekker in het zonnetje te stoven," zeide Veervlug.
"Ach, mijnheer Dirk Coornhert, wat een treurige dag," merkt een dikke burger op, wiens kleeren nog een moutlucht verspreiden, wat hem als een brouwer doet kennen. "Ja," antwoordt een ander, blijkbaar iemand van artistieken smaak en opvoeding.
Dat merkt men in de drukke, stoffige straten, aan de hooge, leelijke gebouwen, dat handelskantoren zijn, aan het gekrioel van Chineezen, Javanen, Arabieren, Europeanen. Mooi is Soerabaja niet. Een aangenamen indruk verwekt de stad ook niet. Hier gaat men wonen om er zaken te doen, om er geld te verdienen.
En ieder keer als de gravin naar buiten gezien heeft, bewegen haar voeten zich onwilliger in den dans, en 't lachen stokt haar in de keel. De vrouw van den leenman merkt, dat zij de beslagen glazen afveegt, om naar buiten te zien, en gaat naar haar toe. "Och, wat een ellende toch," fluistert zij de gravin in. "Ik vind 't bijna onmogelijk vanavond te dansen," antwoordt de gravin, ook fluisterend.
Op een bepaalden leeftijd verlaten zij het gezelschap van de wijfjes, en keeren slechts in den paartijd tot hen terug. Nooit merkt men eenzaam levende wijfjes op; wanneer men een wijfje alleen ziet, is het misschien toevallig door de jacht van haar bende afgeraakt; het zou ook kunnen zijn, dat deze zich wel degelijk in de nabijheid bevindt, maar voor den jager verborgen bleef.
De reusachtige tempelgebouwen zijn de beroemdste van Japan, en als men de bronzen voorwerpen en de lakwerken van den tempelschat beziet, merkt men eerst, hoeveel minder de dingen waard zijn, die van dien aard in de winkels van Tokio en Jokohama verkocht worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek