Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Kolonel Brandon was na haar komst nadenkender en stiller dan te voren, en Mevrouw Jennings kon hem niet bewegen, lang te blijven. Dien avond kwam er geen ander bezoek, en de dames waren eensgezind in hun verlangen om vroeg naar bed te gaan. Bij het opstaan was Marianne's stemming verbeterd, en zij keek weer vroolijk.
Onder die omstandigheden was het beter voor beiden, niet lang achtereen samen te zijn; en Marianne's rusteloosheid belette haar niet alleen, ook maar een oogenblik in de kamer te blijven, nadat zij zich gekleed had; doch deed haar, die tegelijk behoefte had aan eenzaamheid en voortdurende verandering van plaats, tot aan het ontbijt door het huis zwerven, terwijl zij elke ontmoeting ontweek.
Hun huisje scheen hij te beschouwen en lief te hebben als een eigen thuis; hij bracht bij hen veel meer van zijn tijd door dan te Allenham; en als geen gezellige bijeenkomst hen allen vergaderde te Barton Park, dan richtte hij zijn geregelden morgenrit bijna zonder uitzondering dáárheen, waar hij het overige gedeelte van den dag sleet aan Marianne's zijde, met zijn geliefkoosden jachthond aan hare voeten.
Toen Lady Middleton hoorde dat Marianne niet wel was, liet haar beleefdheid, hoewel zij verdiept was in haar kaartspel, niet toe, dat zij zich een oogenblik tegen Marianne's wensch tot heengaan verzette, zij gaf dus haar kaarten aan een vriendin; en zij vertrokken zoodra hun rijtuig voorkwam. Op den terugweg naar Berkeley Street werd bijna geen woord gesproken.
Toen hij Marianne hierop zag blozen, kreeg Edward achterdocht. "Wie is die Willoughby?" vroeg hij zachtjes aan Elinor, die naast hem zat. Zij antwoordde vluchtig. Marianne's gezicht gaf veel meer te kennen.
"Waarom denk je dat?" antwoordde hij, met een zucht. "Maar vroolijkheid lag nooit in mijn aard." "In Marianne's aard evenmin, dunkt mij," zei Elinor. "Zij is niet wat ik een levendig, opgewekt meisje zou noemen; ze is heel ernstig en vol vuur bij al wat ze doet; ze spreekt soms veel, en altoos met overtuiging; maar eigenlijk vroolijk is ze bijna nooit."
Daarop was Marianne's gevoel tusschenbeide gekomen en had een einde gemaakt aan allen geregelden samenhang. Een tijdlang rustte op Elinor de taak, haar droefheid te doen bedaren, haar ongerustheid te doen verminderen en haar verontwaardiging te bestrijden. De eerste vraag van Marianne's kant, die tot verdere bijzonderheden leidde, was: "Hoe lang heb je dit al geweten, Elinor?
Meerdere dagen verliepen, eer Willoughby's naam door een der leden van het gezin in Marianne's tegenwoordigheid werd genoemd; Sir John en Mevrouw Jennings achtten zich tot die kieschheid niet verplicht, en hun geestigheden vermeerderden de pijn van menig pijnlijk oogenblik; doch op zekeren avond zeide Mevrouw Dashwood, toen zij toevallig een deeltje van Shakespeare opnam: "We hebben Hamlet nog niet uitgelezen, Marianne, onze beste Willoughby ging heen, eer we 't hadden geëindigd. We zullen het wegleggen, en als hij terugkomt... Maar het zal misschien maanden duren, eer d
Marianne's verontwaardiging barstte los, zoodra hij de kamer uit was, en daar haar heftigheid het voor Elinor onmogelijk, en voor Mevrouw Jennings onnoodig maakte, terughouding te betrachten, gaven zij eendrachtig en met groote levendigheid uiting aan hun afkeuring van het drietal.
Het weer was niet uitlokkend genoeg om de beide anderen te bewegen, boek en penseel neer te leggen, ondanks Marianne's verzekering, dat het een prachtige dag beloofde te worden, en dat elke dreigende wolk van hun heuvels zou optrekken; dus togen de beide meisjes er samen op uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek