Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
"Jo wou graag dat ik ging, om haar te vertellen, hoe je er uitzag," zei Laurie zonder haar aan te zien, daar hij lachen moest om haar moederlijken toon. "En wat zul je haar vertellen?" vroeg Meta, brandend nieuwsgierig zijn meening omtrent haar te hooren, en toch voor het eerst niet heelemaal met hem op haar gemak.
Dit was Jo's geliefkoosde toevlucht, en hier sloot zij zich op met een half dozijn appelen en een mooi boek, genietende van de stilte en van het gezelschap van een lievelingsrat, die daar dichtbij huisde en zich niet aan haar stoorde. Toen Meta kwam, trok Knabbelaar zich in haar hol terug. Jo veegde haar tranen af en wachtte geduldig op het nieuws.
Terwijl allen door elkander riepen en Bets den jongensbol teeder kuste, zette Jo een onverschillig gezicht, dat evenwel niemand misleidde, en zei, terwijl ze de korte lokken opstreek en haar best deed om te kijken, alsof ze 't plezierig vond: "Het heil der natie is er niet mee gemoeid; jammer dus maar niet, Meta.
Maar daarin had Jo zich vergist, want den volgenden dag deed ze een ontdekking, die een storm teweegbracht. Meta, Bets en Amy zaten in den namiddag bij elkander, toen Jo opgewonden de kamer binnenstormde en ademloos vroeg: "Heeft iemand mijn sprookjes weggenomen?" Meta en Bets zeiden dadelijk "neen" en keken verbaasd op; Amy pookte in het vuur en zei niets.
Ze kende het heel goed, want het was de mooie, oude geschiedenis van het beste leven, dat ooit geleefd is, en Jo voelde, dat het een trouwe gids was voor elken pelgrim, die de lange reis ging aanvaarden. Ze maakte Meta wakker met "een gelukkig Kerstfeest" en riep haar toe eens gauw te zien wat er onder haar kussen lag.
Meta ging dus naar beneden om "gaarne gebruik te maken van de vriendelijke invitatie," haar japon na te zien en een vroolijk deuntje te zingen, terwijl ze haar eenigen echt kanten kraag in orde maakte, terwijl Jo haar verhaal uitlas, haar appels opat en krijgertje speelde met Knabbelaar.
"Als Meta er vier had, zouden zij niet in huis kunnen, of mijnheer en mevrouw dienden hun tenten in den tuin op te slaan," riep Jo, die met een grooten boezelaar voor, de laatste hand legde aan het poetsen van de deurknoppen.
Bets was daar bezig met de sneeuwwitte stapels netjes op de planken te leggen, terwijl zij met zusterlijken trots den degelijken voorraad bekeek. Zij begonnen alle drie te lachen, toen Meta dit zei; want aan die linnenkast was een heele geschiedenis verbonden.
Dat heeft mijn vader mij verteld, en dat heb ik onthouden en niet vergeten! Nu wil ik u verlossen, vrouw Meta Mogens!» Daarop haalden zij de paarden uit den stal en reden te midden van regen en wind weg en kregen hulp bij vrienden. «Dat is een rijke vergelding voor een kleinen dienst, dien ik aan uw vader bewezen heb!» zei Meta Mogens. «Uitstel is geen afstel!» gaf de knecht hierop ten antwoord.
"Hoe is 't met de allerbekoorlijkste juffrouw Randal?" vroeg Amy met een veelbeteekenenden glimlach. "Wreeder dan ooit; zie je niet, hoe ik wegkwijn van smart?" en Laurie gaf een klinkenden slag op zijn breede borst en loosde een theatralen zucht. "Wat is de laatste verrassing? Maak het pakje toch open, en laat het ons eens zien, Meta," drong Betsy aan, nieuwsgierig het knobbelige pakje bekijkend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek