Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Zie, ik vergaf het Louise, dat er ook dáár geene tranen in hare oogen kwamen. Maar dat zij, na den afloop van het feest, zóó hartstogteloos, zóó kalm, in het reisrijtuig stapte, als ware zij nogmaals naar het pensionnat gereden, hadt gij het haar ten goede gehouden?
Elsje wist zelf nauwelijks later, hoe zij de woorden er uit had gebracht, maar overweldigd door een vreemden angst om alleen met hem te zijn en om, als zij later met Frits thuiskwam, de spottende blikken van Louise en Cécile op zich gevestigd te zien, zei ze gejaagd: "Ik....ik ga liever alleen, eigenlijk." Frits kreeg een kleur en beet zich op de lippen. Hij zag er boos uit, vond Elsje.
"Ik word heelemaal somber door dien aanhoudenden stortregen vandaag. Wil je eens wat zingen, Louise, en heeft Cilly moed, je te accompagneeren?" "O ja zeker," riepen de beide meisjes tegelijk uit. Frits deed de piano open en even later klonken de vroolijke tonen van een Fransch liedje door de kamer. "Alleraardigst!" riep grootmama, toen het uit was.
Net zulke beestjes als de Graaf van B. had, met wiens dochter ik school lag, en waar wij mede afgehaald werden als ik er eten ging; maar deze zijn beter onderhouden: nu! dat is natuurlijk. Caroline. En ik hoor, Louise! dat uw oom weder eene
Elsje werd vuurrood en beet zich op de lippen. "Ik geloof heusch," vervolgde de onverbiddelijke Cécile, "dat je er bizonder op let, wat Frits zegt. Louise heeft het ook opgemerkt, is het niet, Lou?" "Ja natuurlijk," zei Louise. Elsje zweeg, maar de kleur op hare wangen werd donkerder en hare oogen schitterden van verontwaardiging en angst.
Eva houdt nú eens een witte camelia en dan een takje zeer fijne vergeet-mij-nietjes tegen haar prachtig zwart glanzend haar. "Ei, niet! En waarom nie.... te.... Louise?" "Omdat.... omdat je man, de goede dokter er ziek van zal worden." "Och kom! Hé, hoe weet jij dat zoo, beste kind? Och kijk nu eens heel eventjes, wat vin je mooier? Deze witte niewaar?" "Eva, je denkt dat het geen ernst is...."
Het was met een gemengde gewaarwording van teleurstelling en verlichting dat Elsje, toen zij beneden kwam, bemerkte dat niet alleen hare tante, Cécile en Louise vertrokken waren, maar dat ook Frits reeds ontbeten had en naar het dorp gegaan was om boodschappen te doen.
Het viel haar dien eersten dag zeer mee, dat Louise zooveel vriendelijker jegens haar was dan ze verwacht had, maar den volgenden dag scheen deze het weer noodig te vinden, Elsje wat meer op een afstand te houden. Zij was zooveel jonger en Cécile had eigenlijk wel gelijk, het was vervelend dat dat jonge kind nu telkens mee moest, als zij wandelen gingen.
"Hardrood zijn haar wangen en geel is heur haar!" zei Louise, bijna overluid en op een toon, alsof ze een vers reciteerde. "Wanneer gaat ze eigenlijk weer weg, Cilly?" "Ik geloof dat ze na de partij naar haar lieflijk dorp teruggaat," antwoordde Cécile op alles behalve fluisterenden toon. Nu was Elsje's geduld ten einde.
"Ik vond het ook een heel aardig vers," zei Louise, "maar ik begrijp toch niet, hoe iemand zooveel kan zien in die sterren." "O Loulou, hoe prozaïsch!" riep mevrouw d'Ablong uit. "Neen, ik vind het bizonder mooi en Elsje reciteert het ook heel goed. Vindt u niet, grootmama?" "Ja zeker," zeide de oude dame met nadruk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek