Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Gij zaagt de vreugdetranen ’t oog ontspringen... Maar ’k hoorde uw zangren ’t lied des lijdens zingen, Toen ze op heur hand den scheidenskus liet drukken... Uit stronk en struik en warrelklomp van steenen Stort de kristallen vliet zich bruisend neer, En wordt tot sneeuw en schuim, en murmelt henen, En kust de lisch, die wiegelt heen en weer.
Hij noemde mijne droomachtige gevoeligheid eene ellendige sensiblerie, die zelfs in een meisje van zestien jaar belachelijk zou schijnen. Hoe gegrond zijne redenen ook mochten zijn, ik aanschouwde ze, in de dweepzucht des lijdens, als louter valschheid en spot; ik hoorde ze aan met een versteend en gesloten hart. Onderwijl had de kapitein mij het glas doen ledigen en het ten tweeden male gevuld.
Daarbij was er iets in hare houding, in hare manieren, in haar toon, in hare liefelijke stem vooral, dat haar terstond onderscheidde als de fijn beschaafde jonkvrouw, die hare vorming dankte aan iets anders dan aan kostschool of gouvernante, aan de hoogere school des lijdens en van self-education, zoodat zij inderdaad met het schraalste zijden japonnetje nog een goed figuur zou hebben gemaakt.
Kortom, allerlei leed en gevaar, dat ons bedreigt, is niet bestemd, om er ons onder te doen verkeeren als het lam, maar om er met mannenmoed en menschelijke wilskracht den strijd tegen op te nemen. Maar dit is slechts de bast en niet de kern, niet het pit van het mysterie des lijdens.
In lijdens vuur Aan mijne liefde Wandeling Voor Tonnie Onze tijd De reegen Twaalf sonnetten To Lady W. To the Lady Catherine of Belvoir To John Ruskin To an Indian Friend De Geboorte eener Natie Wijkrans van Drievoudzangen God en mensch Aarde Jezus Nemesis De onterfden. 3e periode: Uitkomst.
Als het zoo voortgaat, zijn we nog dezen avond in Teheran en kunnen we, met het oponthoud erbij gerekend, in vijf uur de honderd-vijftig kilometer verslinden, die ons van de hoofdstad scheiden. Werkelijk deden we er vijf en een half uur over, terwijl we er in het heengaan 25 uren lijdens voor hadden doorgestaan.
Niet dat, o grijze burcht! maar dat in vroeger stond Graaf Willems eenge spruit, door vriend en maag verraden, En met des lijdens last tot stervens toe beladen, Een welgemeend onthaal in uwe hallen vond.
Maar met het licht, dat het boek van Job in mijne ziel doet vallen, is zij Gode niet alleen stil; neen, zij jubelt hoog in God over de genade en de eere, geroepen te worden tot de verheerlijking Gods in den weg des lijdens!
Den drinkbeker, dien Hem de Vader gegeven heeft, drinkt Hij met volkomen zelfbeheersching, en dien willende drinken, tot den laatsten druppel leeg. En dit nu is de diepe doorgronding van het mysterie des lijdens. Er is ook lijden, dat bestemd is om onze veerkracht te prikkelen. De doornen en distelen der aarde prikkelen Adam, om in het zweet zijns aanschijns zijn brood te zoeken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek