Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Dáár zij het huw'lijk plechtig ingezegend. TITUS. Mij noodt men niet om deze bruid te volgen. Titus, wanneer placht gij alleen te gaan, Aldus onteerd, met krenkingen getergd? MARCUS. O Titus, zie! zie, wat gij hebt gedaan! Een braven zoon gedood in boozen waan!
Man! indien het zóó met u worden moest: indien gij u allengs eenzamer gingt opsluiten in uwe zelfzucht: indien de moeiten om het bestaan, de krenkingen des levens, de kwalen des lichaams en de gemelijkheid van den ouderdom zóó uwen geest verlammen, uw gemoed verstompen, uw hart verkalken moesten, dat gij noch tot arbeid, noch tot liefde, noch tot éénige zelfopóffering meer bekwaam wezen zoudt zeg, man, ware het dan niet beter voor u de gelegenheid is schoon de afgrond hier is diep en wat betreft de droefenis der achterblijvenden over uw verlies bah! een oude egoïst meer of minder...."
Dezen wierpen een vragenden blik op haar, en verderop boog ze maar 't hoofd, om die krenkingen te vermijden, en begon ze alleen naar den grond te kijken. En, hoe vreemd! ze struikelde over de steenen op den weg.
Te loor gesteld in al hare verwachtingen, telt zij hare dagen bij hare krenkingen, is een verlaten ouderdom haar verschiet.... Arme misdeelden! niet u wijt ik den wrevel, die u kenschetst, den nijd, die u verteert, den menschenhaat, waarvan gij blaakt; de roos der min geurt u niet: wie durft eíschen, dat gij lief, vrolijk, goedhartig zoudt zijn? "Sad melancholy mark'd you for her own!"
Met zoo'n zwaard hoeft Men in 't gedrang des levens niets te vreezen. Nooit heb ik zoo'n fijn lemmet aangeraakt. Ook ik bezit een zwaard. 't Is nu wat roestig. Ons, vredemannen, leert men needrigheid En vele lasten op ons schouders dragen En niet te morren tegen werelds onrecht En onrechtmaatge krenkingen verduren.
Men begon te spreken over de noodzakelijkheid van echtscheiding door de onverdraaglijkheid van humeur, en, zooals het in een twistzieke huishouding gaat, werden de krenkingen en het misverstand talrijker, zoodat men noodzakelijk wel tot scheiding moest komen. Zoowel aan deze als aan gene zijde, schreef Dr.
Al zijne vernederingen en krenkingen waren vergeten, hij staarde en staarde naar dit lieflijk gelaat, en kon zich maar niet verzadigen aan den aanblik van die schoone oogen, die hem zoo angstig smeekend aanzagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek