Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Doch nu zou een andere moeilijkheid hem ontmoeten. En wel door toedoen van den bekenden humanist Ulrich von Hutten, die telkens poogde Erasmus tot een krasser optreden tegen den paus en de kerk te bewegen. Reeds had von Hutten een schrijven aan den aartsbisschop van Mainz, door Erasmus hem ter bezorging toebetrouwd, zonder diens medeweten openbaar gemaakt.
Snel veegt hij met de hand op het glas een plek schoon en herhaalt: "Kijk eens, Van Blaak, wat een uitgedroogde stokvisch staat hier op de stoep." "Die man kijkt zeer onwelvoegelijk en brutaal naar binnen," merkt Krasser aan. "Ik geloof waarachtig, dat hij hier moet wezen.... Jawel, hij leest het naamplaatje." In de gang klinkt de huisschel.
't Is dus eenigermate voor haar een uitkomst, als de procureur zegt: "Cornelis, laat deze heer en juffrouw uit." Als zij vertrokken zijn, keert de heer Verhagen zich half om naar Krasser en zegt: "Er is mij iets niet klaar in deze zaak; wat, weet ik niet recht, maar je moest eens laten informeeren, wie die juffrouw Blommers eigenlijk is." "Best, meneer!"
De kachel begon te snorren. Nog een paar geweldige aanvallen met den pook, en mijnheer Krasser richtte zich in zijn volle lengte op, plaatste zich met de handen op den rug voor de kachel en vestigde zijn groenachtige oogjes, die onder een paar reeds naar het grijze zweemende wenkbrauwen uitkeken, op Keesje den jongsten bediende, terwijl hij hem met een verkouden neusklank in zijn stem toevoegde: "Jij schijnt te rentenieren vandaag!"
Waarschijnlijk was ook de wind oorzaak, dat mijnheer Krasser, wiens lessenaar vlak bij de ramen stond, nog geen roeping gevoelde om zijn warm plaatsje te verlaten.
Het mondaine leven werd hun zelfs te druk, zoodat Dekker even buiten Menado een klein landgoed kocht: "drie palen afstands slechten weg scheen mij eene geschikte barrière tusschen mijn denken en hun dansen." Niet alleen om te denken, ook om zijn werk te kunnen doen had hij meer rust noodig. In Menado is de opeenstapeling van zoowat alle bestuursfuncties nog krasser dan te Natal.
Tot Van Blaak en Keesje zich wendend, vervolgt de procureur: "Wanneer dokter Abels en dat jongmensch komen, verzoekt u hen beleefd zoolang op de bovenvoorkamer te wachten. Als juffrouw Ram komt, laat u haar in 't spreekkamertje en zorgt, dat zij alleen blijft. Hebt ge dat begrepen?" Van Blaak en Cornelis antwoorden bevestigend. "Meneer Krasser, wil u zorgen, dat wij niet gestoord worden.
U kunt alles behandelen, wat er komt." Krasser draait zijn hoofd om en knikt met de pen tusschen de lippen, terwijl hij een brief dichtlakt.
"Mijn vingers zijn zoo koud, mijnheer Krasser." "Ga er op zitten, dan worden ze warm," antwoordde de eerste klerk, terwijl hij met zijn magere, stokkerige vingers de dunne, bruingrijze haarlokken, die spaarzaam op zijn hoekigen schedel verspreid lagen, bij elkander zocht; om zich daarna te overtuigen, dat het half dozijn haartjes, 't welk onder zijn kin uitbotte, nog niet afgevroren was.
Langzaam staat Strijkman op en begeeft zich, gevolgd door vrouw Juttner, die haar zoon aan de hand medetrekt, naar het kantoor, waar de heeren Krasser en Van Blaak ijverig zitten te schrijven en tersluiks van hun werk opzien, als het drietal de deur binnenkomt. Bij het binnengaan fluistert Strijkman nog even: "Hou je nou goed, mensch!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek