Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Zie, die ze wierpen zitten daar dáár, met gloeiende aangezichten. O! wat willen zij? Bescherm mij vader, bescherm mij zooals altijd!" Op deze woorden van de schoone kranke volgde een pijnlijk gekreun; en Van Guntheim, wiens hart hoorbaar klopte, vernam nu de woorden van Prevost: "Mijn kind! mijn dierbaar kind!"
Weldra laten wij de Thera en de Olga achter ons, die, terwijl wij voorbij stoomen, nog heviger slingeren en schudden, en waarvan de zeilen rusteloos beven, als een door de koorts gefolterde kranke. Een half uur later varen wij tusschen de tonnen door: wij zijn in de buitenhaven.
Hij knikte zijn kunstbroeder glimlachend toe, terwijl hij op zijne zware oogleden wees, betastte den pols der lijderes, en vroeg haar in het Egyptisch: »Hebt gij goed geslapen, meesteres?" »Ik weet het niet," antwoordde de kranke, met nauw hoorbare stem. »Wel was het mij alsof ik sluimerde; toch zag en hoorde ik alles, wat hier in het vertrek voorviel.
Hij ontweek den blik der kranke niet, bukte nogmaals om eenen lotusknop, dien zij hem had toegeworpen, op te rapen, en baande zich toen met alle inspanning een weg door het volk, welks opmerkzaamheid hij in hooge mate begon te trekken. Een kwartier later zat hij in eene boot, die hem naar Sappho en ter bruiloft moest voeren.
Met Jan en Geertrui knielt hij neder, en de stervende vouwt de handen samen, doch na het gebed klaagt de kranke: »Ik kan niet bidden, niet gelooven, niets! Ik voel me zoo moede en bezwaard!" »Al kunt ge niet bidden," troost haar man, »uwe trouwe Hoogepriester bidt toch voor u." Zij knikt met het hoofd, en er volgt een pauze. »Wat klopt daar aan het raam?" vraagt zij.
De eerbiedwaardige Lydiër weende tranen van vreugde, en hield niet op den kranke te verzekeren, dat hij genezen en dan overvloedige gelegenheid hebben zou, om al het misdrevene door edele daden weder goed te maken.
Weinig had de man gedacht, dat hij den geliefde in zulk een toestand zou terugvinden. "Ach, oom!" riep Pieter uit, die het eerst op hem toeliep. "Vader is zoo erg ziek. Hij zal het niet lang meer maken." "Wat zeg je, Pieter?" riep de zeeman verschrikt uit, terwijl hij zich naar het bed van den stervende begaf, waar Martha hem hare plaats inruimde. "Het is zoo, Klaas," antwoordde de kranke.
Nochtans, bij de minste beweging van het kranke kind, hief zij bevend het hoofd op, bezag snikkend en met afgrijzen zijne verdorde wangen, duwde het deksel wat nader bij zijne koude ledematen, en viel dan weder wanhopig en weenend ineen op den steen. De dienste stilte heerschte in dit rampverblijf; alleen de hagelsneeuw kletterde tegen de vensterglazen, de wind loeide in den schoorsteen.
De geneesheer stelde Osiris, den beheerscher der benedenwereld, voor; Nitetis de ziel, die zich voor hem rechtvaardigt . Nadat deze ceremoniën afgeloopen waren, was het alsof er een nieuw leven in de borst der kranke ontwaakte. Zij ademde vrij en geregeld, als leed zij niet meer. Niet zonder aandoening zag Nebenchari op de jeugdige zelfmoordenares neder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek