Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Daarna gaat men terug naar de eerste zaal, om op den divan te liggen en op te drogen. In dien tusschentijd komt er een jongen, om de voetzolen met een ruwen steen af te wrijven: eene ondragelijke bewerking, die alleen door Turken is uit te staan. Dan worden koffie en pijpen aangeboden, en blijft men een goed half uur uitrusten, wat ook inderdaad hoog noodig is.
En op die regenachtige September-namiddagen, als zoo weldoende het groote keukenvuur nog na te gloeien lag van een afgeloopen, langen strijkdag, dan, tegen schemer, zette de moeder het fornuisdeurtje open, en in den rossigen gloed, aanwakkerend en weer doovende over hun, knieën en handen, zaten zij dicht naast-een, de voeten op den aschbakrand, en zij dronken hun extra kommetje koffie vooruit, met een balletje erin.
De groene bergen aan weerzijden van den oever verkwikken ons oog. Wij herleven. We moeten iets gebruiken, want de kellner nadert en vraagt beleefd: "Sie wünschen?" Wij nemen koffie heete koffie! 't is homéopatisch; waarlijk de koffie maakt ons niet warmer.
Hare koffie geurde aanlokkelijk en het dienstmeisje dat de gekookte melk binnenbracht, kreeg order: »Mijnheer te waarschuwen." Reeds zat zij in wachtende houding, niet van de dingen, maar van de personen die komen zouden.
Dat komt, omdat 't nieuwtje er af is, en je nog niet ver genoeg bent, om de philosophische waarde te begrijpen; alles gaat in drie perioden, en de tweede is de neergang in 'n stijgende golflijn.... Wees niet ongeduldig, als 't niet meevalt in 't begin, en ga je nu aankleeden voor de koffie." Drie minuten later was Go, 't haar al los, in de kamer terug.
Ja, 'n mensch weet nooit wat er gebeuren kan, beaamde Snepvangers nederig en treurig, zoo 'n goede man... Het buitenleven is toch niet zoo schoon als men denkt... Voor mij is het niks... ik ben niet bang... Ik ben heelemaal van streek... 't heeft me danig gepakt. We zullen maar gauw koffie drinken, meende Madame. Elk der huisgenooten was als ontlast.
Zaterdagsavonds is het Kerkplein wel het rumoerigst; na afloop van de kerk zijn alle tenten helder verlicht, en voor alle tenten branden vuurtjes, waar de koffie op gekookt wordt.
Verleden jaar kwam Vanhoutte rond dienzelfden tijd hem wekken, samen hadden ze koffie gedronken en trokken blijgemoed door den vroegen zomeruchtend op. Hoe dingen toch keeren kunnen!
Heeft Romaan wat geëten, dezen uchtend, tante Olympe? Een walm koffie opgesnoven.... Dat is buiten reden! Hij liet zich ten halve kwaad en eischte dat Romaan dadelijk een paar eieren zuipen zou. Hij was daarbinst stille aan het tateren met Goedele, die hem sprakeloos, met vage bewondering, had beluisterd.
De gloeiende hitte in deze zandwoestijn maakte dat het medegenomen water spoedig niet meer drinkbaar was: wij moesten ons dan vergenoegen met een weinig koffie. De paarden mochten zich gelukkig rekenen, als zij in eene spleet van een rots nog een weinig overgebleven sneeuw- of regenwater vonden. In den namiddag hielden wij rust.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek