Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Het vaartuig, waarop zijne gevangenis stond, hield stil. Kin-Fo voelde dat de kooi opnieuw werd opgenomen. Nu was dus het laatste oogenblik aangebroken en de veroordeelde had nog slechts vergiffenis te vragen voor de afdwalingen waaraan hij zich bij zijn leven had schuldig gemaakt. Eenige oogenblikken verliepen er nog, jaren, eeuwen!
»Ja, mijnheer Bidulph, een eenvoudige beursmanoeuvre, een echte Amerikaansche coup", zeide Kin-Fo tot den hoofdagent van de verzekeringsmaatschappij. De deftige William J. Bidulph glimlachte als een kenner. »Goed gelukt, werkelijk", sprak hij, »iedereen is er dupe van geweest."
Maar de haven van Fou-Ning bevond zich niet in het noorden maar in het oosten. Door over zee te gaan zou men tijd winnen en veiliger zijn. Kin-Fo en zijne metgezellen zouden er binnen vier of vijf dagen komen; en men besloot daarom dien weg te volgen. Maar zou er een vaartuig te vinden zijn, dat naar Fou-Ning vertrekken moest?
»Mijnheer", sprak Kin-Fo, zoodra hij in een schommelstoel voor een met gas verwarmden haard gezeten was, »ik wenschte bij uw maatschappij een verzekering te sluiten op mijn leven, waarvan ik u het bedrag zoo aanstonds zal opgeven." »Mijnheer", antwoordde William J. Bidulph, »niets is eenvoudiger.
»Wat eischt gij van mij voor het teruggeven van dit geschrift?" hernam Kin-Fo. Hij wachtte echter tevergeefs op eenig antwoord. »Lao-Shen", sprak Kin-Fo verder, »ik zal u een wissel geven op den bankier, dien gij noemt, in de stad die gij verkiest, en die zonder korting zal uitbetaald worden zonder dat de man door wien gij hem wilt laten ontvangen deswege zal verontrust worden."
De vader van Kin-Fo behoorde tot deze laatsten en hij verloochende de traditiën niet van zijn geslacht, dat geweigerd had vrede te sluiten met de Tartaren. Als er, zelfs driehonderd jaar na de onttroning, een opstand was uitgebarsten tegen de vreemde overheersching, zou hij gereed geweest zijn. Dat zijn zoon Kin-Fo geheel en al zijne staatkundige overtuiging deelde, behoeft niet gezegd.
»Ongetwijfeld", antwoordde Kin-Fo. »Wang weet niet welke verandering er in mijn omstandigheden gekomen is, hij kan zich dus niet van zijn woord ontslagen rekenen. Morgen en overmorgen loopt mijn leven dus meer gevaar dan heden en over zes dagen meer dan ooit." »Maar als de termijn is verstreken?" »Dan heb ik niets meer te vreezen."
Toch nam Kin-Fo na eenige minuten den brief weer op en scheurde er werktuiglijk de enveloppe af; maar in plaats van hem te lezen keek hij naar de onderteekening. »Hij is van mijn correspondent," zei hij, »het kan alleen over zaken zijn! Die kunnen tot morgen wachten!"
Deze weelderig ingerichte woning bood alles aan wat Chineesche fantasie, gepaard aan Europeesch confort, kon verschaffen. Kin-Fo was dan ook ieder zeide het en zijn smaak bewees het een man van den vooruitgang. Iedere nieuwere uitvinding van het westen was hij bereid over te nemen.
Het is geen handelstad, maar een militaire plaats, en bewoond, niet tijdelijk maar als vaste verblijfplaats, door de Mantsjoersche Tartaren, de keurtroepen van het Chineesche leger! Misschien was Kin-Fo voornemens er eenige dagen rust te nemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek