Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
"Half twaalf," zeide mevrouw triestig: "op 'n begrafenis hebben we vandaag géén kans meer." "Nee," heimweede Amélie. Nooit, nooit werd 't later dan elf, om vóór koffie binnen te zijn. Verkleumd door den wind en door-regend, hurkten ze bij mekaar, om beurten over de tinnen kijkend.
Hij noemde haar nog met een ander epitheton, wat Bernard een strak gezicht deed zetten, en fluisterde Gerrit, die naast hem zat iets toe, en toen lachten ze beiden, kijkend naar Bernard. Die voelde zich boos worden, maar hij bedwong zich, vragend aan Sam hoe 't hem bevallen was gisterenavond.
Eenmaal kwam een geel-gestreept monster hun kant uit schieten, zweefde een tijdlang vóór hen, naar hen kijkend met zijn groote facettenoogen, doch op een mislukt schot uit Cossar's jachtgeweer, vloog het weder heen.
De kleine plakte zijn handje in het gezicht van zijn zuster, de gasten lachten om den bijdehanden Arturito. Pruttelend ging Consuela naar haar plaats, de hand aan de wang, kijkend met zwarte oogen, donkerder nog van den toorn, haar broertje na, die in de laagte van stoel tot stoel ging op aanraden van zijn dikke mama.
"Tante, tante, bent u erg boos?" riep Elsje, angstig naar mevrouw d'Ablong kijkend, die met Frits stond te fluisteren. "Neen kindje, neen," zei ze, veel te blij dat Elsje er weer was om haar te kunnen beknorren. "Wind je nu maar niet zoo op. Je bent ziek en je moet maar dadelijk naar bed. Frits zal naar den dokter gaan, die zal je wel gauw weer opknappen, hopen we.
Hij liep er in rond met nieuwsgierige belangstelling, kijkend naar al de dingen aan den muur; hij snuffelde in de boeken die op de tafel lagen en begon te praten over sommige daarvan, die hij toevallig ook gelezen had.
Er lagen haat, minachting, spot en wreedheid in; een schaterlach had niet meer kunnen uitdrukken. En, verdiept in 't genieten van dit schouwspel, hoorde ze haar man niet aankomen, voordat de deur op luidruchtige wijze opengetrapt werd. De alférez stond bleek en somber kijkend vóór haar. Hij zag wat er voorviel, en wierp zijn vrouw een vreeselijken blik toe.
Geruimen tijd bleef ze zoo staan, al maar in dezelfde houding naar buiten kijkend in den plechtigen maneschijn, toen ontspanden zich hare trekken en met een zucht liet zij het venstergordijn zakken en ontkleedde zich.
En ook allen stonden dadelijk weer naar den ingang omgekeerd, kijkend, evenals de andere toeschouwers, naar de rijtuigen die volgden, wachtend op de indrukwekkende verschijning van de ouders, van den bruidegom en van de bruid. Daar waren ze eindelijk!
"Ik wou," mompelde Scrooge, zijn hand in den zak stekend en om zich heen kijkend, nadat hij zijne oogen had afgedroogd met zijn mouwboord: "maar 't is nu te laat." "Wat scheelt er aan?" vroeg de Geest. "Niets," zeide Scrooge. "Gisterenavond zong een jongen een Kerstliedje aan mijn deur; ik had hem graag wat willen geven nu. Dat's al!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek