Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
Crt.: "Een flinke daad". Leidsch Dagblad: "Ons moet de opmerking van 't hart, dat wij wenschten hoe er meer van dit soort boeken geschreven werd". Bredasche Crt.: "Een interessant, origineel boek". Controleur: "Stond het ons vrij naar believen een plaats te zoeken, we zouden in het gezelschap van deze Käthe wel behagen scheppen". Nieuwsblad v.h.
Soerabaiasch Handelsblad: "Een "brutaal" boekje, dat juist door deze eigenschap bekoorlijk wordt en den lezer sympathiek. Die arme Käthe Sturmfels wordt natuurlijk door veel dames "met den nek aangezien". Maar de zuiver denkende mannen met een gezond idealisme drukken die Käthe bemoedigend de hand". Vragen van den Dag: "een met overtuiging, warmte en talent geschreven pleidooi". Dordr.
't Bier klokte in de dorstige kelen ... Käthe deed het orgel spelen, en weer zong Franske met zijn neus-tenor een sentimenteel tingel-tangelliedje. Geert knabbelde voort. 't Vet droop hem in den baard. Met groote teugen spoelde hij 't schuimende dikke gersten naar binnen: zijn oogen flikkerden genotvol.
't Eerste wat ze ziet, bij heldre maan, is tusschen de bloempotten op 't kozijn, zijn guitaar en zijn schrift met verzen, met haar naam: Käthe. Dan buigt ze zich voorover en ziet naar beneden. En daar, op de steenen, ligt Beppo, plat op den rug; z'n gezicht in 't maanlicht. Hij lag er met bloote borst en bloote voeten.... Nur in seinem Hösele, wie 'n Bettelbub.
Ze keek om. Voor 't raam zag ze Elizabeth staan. Ze stond er uit te staren, zoo lang, zoo stil..., in een zoo beklemmend zwijgen, dat het Käthe huiveren deed. 't Was of hier alleen nog haar zielloos lichaam was. Dan, opeens, herkende ze in deze wezenloos-stille gestalte voor 't venster, een der vele vrouwegedaanten uit den oorlog.
En Käthe begreep: dit was het lidteeken, dat de angstdagen van den oorlog in Frau Elizabeth achterlieten. Ze wist het misschien zelf niet eens. Ze deed als een die slaapwandelt. Frau Gehrke! zei ze voorzichtig en lei haar hand zacht op den arm der droomende. Mag ik dit boek van Clara Viebig meenemen? Het kostte Elizabeth zichtbaar moeite zich te bezinnen.
Nu eerst kreeg Luther een gezellig tehuis; want hij had een lieve, vrome, zorgzame vrouw in zijn Käthe, zooals hijzelf zeide. »De morgenster van Wittenberg« noemde hij haar grappend, omdat ze 's morgens voor dag en dauw opstond.
Een beetje! bekende Käthe, aarzelend. "O, ze was niet ondankbaar voor al de goedheid van de gulle menschen bij wie ze was! Maar 't bleef nog wat vreemd. En dan.... haar lichaam werd door de goede kost wel gezonder en sterker, maar, niet waar, een bezeerde ziel geneest niet zoo gauw!" "Hoe goed zegt ze 't! En in den mond van dit meisje was het geen frase.
In den anderen hoek der gelagkamer, op een mooi-rood fluweelen zitbank, was Käthe terug tusschen hare twee klanten gaan zitten piepjonge, baard-looze "printers," die haar met lodderlijkverliefde blikken begaapten en waartegen zij grapte ... Noot: Leerling op een schip: "Prentice."
Met een schok, of hij in-eens ontwaakte, herkende hij de tenorstem van Franske en 't hoog-schelle gil-geluid van Käthe ... Vandaag waren ze dus getrouwd, Lowis en Franske ... hij zou ze zien, ze moesten hem voorbij ... hij wilde terugkeeren ... Ze hadden hem reeds bemerkt ... 't Kon niet anders, want hij bevond zich in 't pletsende licht der toonraam van een kruidenierswinkel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek