Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Jo's heldere oogen werden een oogenblik dof, en bij het licht van het vuur zag Bets, dat haar bleeke wangen door een blos overtogen werden bij den lof van haar vader, dien zij wist, voor een deel althans, verdiend te hebben. "Nu Bets," zei Amy, die verlangde dat haar beurt kwam, maar bereid was te wachten.
Toen de morgen aanbrak, was voor het eerst sinds vele maanden, het vuur uit, Jo's plaats ledig, en de kamer doodstil.
Hierop volgden houtskoolschetsen, en weldra zag men de heele familie op een rij hangen, met verwilderde en besmeerde gezichten, alsof zij zoo juist uit een kolenmijn waren te voorschijn gekomen. Zachtere copieën in crayon voldeden beter, want de gelijkenis was goed en Amy's haar, Jo's neus, Meta's mond en Laurie's oogen werden zelfs "bizonder mooi" gevonden.
»Die kinderen, je kunt ze haast geen oogenblik vertrouwen,« zei moe, terwijl ze druk bezig was Jo's hand te betten met koud water. Ze had diep medelijden met haar jongen. Pa ook wel, maar die zei niet veel. Hij mompelde iets van »kwaad, dat zich zelf straft.« Nel hoorde het. En die had toch ook zoo'n medelijden met Jo! »Nou, pa,« zei ze een beetje snibbig, »Jo deed toch geen kwaad.
Amy's beschrijving van Jo's onafhankelijkheid was zóó raak, dat beiden in lachen uitbarstten en de discussie een meer vriendschappelijk karakter aannam. Zeer tegen haar zin stemde Jo er eindelijk in toe een dag aan de ijdelheid des levens te wijden, en haar zuster door "die belachelijke dwaasheid," zooals zij het noemde, heen te helpen.
"Arme, arme Jo! ze kwam binnenvliegen, alsof ze door beren werd nagezeten," zei Bets, en wreef Jo's voeten op moederlijke wijze. "Tante March is een echte Samfier," zei Amy en proefde haar mengsel met een critisch gezicht. "Ze bedoelt Vampier; maar dat komt er zoo nauw niet op aan; het is te warm om op zijn woorden te letten," zuchtte Jo.
O, hij is véél te mooi voor mij," en Bets verborg haar gezicht in Jo's boezelaar, voor het oogenblik heelemaal van streek. Jo opende den brief en begon te lachen, want de eerste woorden, die ze zag, waren: Mejuffrouw March, "Waarde, jonge Vriendin." "Wat klinkt dat aardig! Ik wou dat iemand ook eens zoo aan mij schreef!" zei Amy, die den ouderwetschen aanhef wel "deftig" vond.
Vaders mooiste boeken vonden hun weg daarheen, en zoo ook Moeders gemakkelijke stoel, Jo's schrijftafel, Amy's beste schetsen; en elken dag bracht Meta haar kleintjes even, om een zonnestraaltje te werpen in de kamer van "Tante Bets". John legde, zonder iets te zeggen, een sommetje ter zijde, om de zieke van tijd tot tijd wat vruchten of andere versnaperingen te kunnen zenden, waarvan zij veel hield en waarnaar ze dikwijls verlangde; de oude Hanna werd nooit moede in het bedenken van nieuwe schoteltjes, om haar grilligen eetlust te prikkelen, en stortte onder het bereiden menigen traan; en van over de zee kwamen allerlei verrassinkjes en opgeruimde brieven, die weldadige warmte en liefelijke geuren schenen mee te brengen uit streken, waar men geen winter kent.
Evenmin als de jonge Washington, kon mijnheer Bhaer een onwaarheid zeggen; daarom gaf hij het eenigszins vage antwoord, dat hij wel geloofde, dat zij het somtijds deden; op een toon, die mijnheer March den kleerborstel deed wegleggen, hem naar Jo's afgewend gezicht deed kijken, en toen in zijn stoel neervallen; zoodat het er veel van had, alsof "het wijze aapje" in "Opa's" hoofd een gedachte had doen opkomen, die zoowel zoet als zuur was.
Er waren heel veel vacantiedagen op Plumfield, en een van de allerplezierigste was die, ter eere van den jaarlijkschen appeloogst; want dan kwamen de families March, Laurence, Brooke en Bhaer, om met vereende krachten dien dag te vieren. Vijf jaar na Jo's huwelijk vond er zoo'n oogstfeest plaats.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek